دیدگاه کارشناسان نظام بهداشت و درمان شهرستان اصفهان راجع به نتایج ادغام بهداشت روان در سیستم بهداشت ایران

Abstract

مقدمه: بهداشت روانی همانند سلامت جسمی، علمی برای بهتر زیستن و رفاه اجتماعی از اولین لحظات حیات تا پایان آن و دوره‌ی سالمندی می‌باشد. در جوامع پیچیده‌ی امروزی، ناهنجاری‌هایی مانند افسردگی، اضطراب، ترس، ناامنی، خودکشی، پرخاش‌گری، قتل، غارت، اعتیاد، طلاق، انحرافات جنسی، صرع و امثال این‌ها به عنوان بیماری‌‌های روانی بیش از پیش و به خصوص در جامعه‌ی ما ایران به عنوان یکی از مشکلات مهم خود را نشان داده است. به همین جهت سیستم بهدا شت و درمان ایران اصولی را برای پیش‌گیری و درمان بیماری‌های روانی به ‌نام طرح ادغام بهداشت روان در نظام بهداشت کشور در نظر گرفته است. هدف کلی تحقیق حاضر شناسایی دیدگاه کارشناسان نظام بهداشت و درمان از نتایج طرح ادغام بهداشت روان در نظام بهداشتی کشور است. روش بررسی: این مطالعه‌ از نوع تحلیلی و مقطعی بود. جمعیت مورد مطالعه در این طرح ارایه‌دهندگان خدمات بهداشتی درمانی در سطوح مختلف نظام بهداشت از جمله خانه‌های بهداشت تا سطوح بالا مانند شبکه‌های بهداشت و درمان شهرستان اصفهان در سال 1389 بود و جمعیت مورد مطالعه نیز 300 نفر به صورت سرشماری در نظر گرفته شد. پرسش‌نامه‌های تحقیق محقق‌ساخته و از نوع بسته بود. چهار قسمت ارزیابی میزان موفقیت بهداشت روان، رضایت از آن، آگاهی و نگرش به صورت سؤالات لیکرت پنج جوابی و بعضاً دو جوابی تهیه شده است. روایی پرسش‌نامه از طریق مشورت با متخصصین مربوطه و پایایی آن از طریق محاسبه‌ی Cronbach’s Alpha 80 درصد پذیرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام گردید. اطلاعات توصیفی با شاخص‌های مرکزی آمار (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و اطلاعات تحلیلی با آزمون‌های همبستگی وآزمون‌های کای دو (c 2 ) و Keraskalvalis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین نمره‌ی چهار مؤلفه‌ی اصلی تحقیق به ترتیب از بالا به پایین عبارت است از؛ نگرش به طرح بهداشت روان با میانگین (80/10 ± 73/66)، موفقیت طرح بهداشت روان با میانگین (12/17 ± 14/59)، رضایت از طرح بهداشت روان با میانگین ( 59/20 ± 46/45) و آگاهی از طرح بهداشت روان با میانگین (61/11 ± 56/20). در بین چهار مؤلفه‌ی اصلی بین آگاهی و نگرش و بین رضایت و موفقیت و در بین گروه‌های مورد مطالعه تنها رضایت از طرح ادغام با سایر متغیرها تفاوت معنی‌داری داشت (0.05Pvalue<). نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده در یک نظر کلی برای این طرح بزرگ کافی نیست. میزان ساعت آموزش کارکنان سیستم مراقبت‌های اولیه‌ی بهداشتی راجع به ادغام بهداشت روان در حد 29 درصد مؤید آن بود که اکثر کارکنان نیازمند آموزش در این زمینه هستند. میانگین نمره‌ی آگاهی نیز با (61/11 ± 56/20) از سایر مؤلفه‌ها (موفقیت، رضایت و نگرش) تا حد نصف کمتر بود که نتایج به دست آمده نیز با فقدان دوره‌ی آموزشی کارکنان هم‌خوانی داشت. بنابراین کارشناسان بهداشت نیاز بیش‌تر به آموزش بهداشت روان دارند. واژه‌های کلیدی: بهداشت روان؛ مراقبت بهداشتی اولیه؛ کارشناسان