پایایی کدگذاری تشخیص‌های پزشکی با ICD-10 در سال 1390

Abstract

مقدمه: پایایی کدگذاری تشخیص‌ها برای استفاده از داده‌ها در سطح ملی و بین‌المللی ضروری است. مطالعه‌ی حاضر وضعيت پایایی کدگذاری تشخیص‌ها با ICD-10 در بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان را تعیین کرد. روش بررسی: در این مطالعه‌ی تحلیلی، 245 پرونده‌ی کدگذاری شده از قبل، مربوط به 5 بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در نیمه‌ی اول سال 1390 توسط کدگذاران بیمارستان‌های مربوطه و پژوهشگر مجدداً کدگذاری شد. ابزار گرد‌آوری داده، چک‌لیست بود و روایی آن با نظر استادان صاحب نظر مسجل گردید. پایایی درونی (کد اختصاص یافته روی پرونده با کد فعلی کدگذار) و پایایی بیرونی (پایایی کدهای کدگذار و پژوهشگر) در سطوح مختلف تشخیص‌ها با استفاده از ضریب توافق Cohen’s Kappa ارزیابی شد. یافته‌ها: پایایی درونی در اکثر موارد از درجه‌ی تقریباً کامل برخوردار بود. فقط در سطح سه کاراکتر اول، تشخیص اصلی درجه‌ی پایایی متوسط تعیین شد (52/0 = K). پایایی بیرونی نیز در بیشتر موارد بالاتر از متوسط از بود. فقط در سطح کاراکتر پنجم، تشخیص اصلی پایایی بیرونی (بین کدهای ثبت شده روی پرونده و پژوهشگر) کم (18/0 = K)، برای کاراکتر چهارم سایر تشخیص اول متوسط (60/0 = K) و برای سطح فصل سایر تشخیص سوم نیز متوسط (54/0 = K) بود. همچنین پایایی بیرونی (بین کدگذار و پژوهشگر) برای تشخیص اصلی در سطح سه کاراکتر اول، متوسط (47/0 = K) و در سطح کاراکتر پنجم، کم (18/0 = K) به دست آمد. نتیجه‌گیری: پایایی کدگذاری تشخیص‌ها در سطح فصل و کارکتر چهارم از درجه‌ی پایایی مناسبی برخوردار بود و در سطوح سه‌، کارکتر اول و کاراکتر پنجم از وضعیت مناسب برخوردار نیست. این مسأله می‌تواند ناشی از انتخاب اشتباه تشخیص اصلی در کدگذاری چند وضعیتی و همچنین عدم توجه کدگذاران به سطح جزئیات در کدگذاری باشد. بنابراین برگزاری دوره‌های آموزشی ضمن خدمت برای کدگذاران ضروری است. واژه‌های کلیدی: پایایی نتایج؛ کدگذاری؛ تشخیص؛ دهمین ویرایش طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها