بررسی تأثير ماساژ افلوراژ بر شدت تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیکی مرتبط با درمان در بیماران همودیالیزی

Abstract

مقدمه : علي‌رغم پیشرفت‌های زیاد در فناوری‌های درمانی، هنوز بسیاری از بیماران با تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیک مرتبط با درمان همودیالیز مواجه هستند که سبب بروز عوارض جانبی در آنها می‌شود. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير ماساژ افلوراژ به‌عنوان یک راهکار غیردارویی بر شدت تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیکی مرتبط با درمان در بیماران همودیالیزی طراحي و اجرا گردید. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که بر روی 41 بیمار تحت درمان با همودیالیز (20 نفر گروه آزمون) و (21 نفر گروه کنترل) در مرکز دیالیز بیمارستان امام خمینی تهران انجام گردید. ابزار گردآوری اطلاعات فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه مقیاس تنیدگی‌آورها در بیماران همودیالیزی (HSS) بود. شدت تنیدگی قبل و طی مداخله و بعد از آن در هر دو گروه ثبت شد. براي بيماران گروه آزمون 12 جلسه (20 دقيقه‌ای) ماساژ درمانی انجام شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSSو آزمون‌هاي آماري من ويتني، آزمون علامت و آزمون فریدمن و همچنين كاي مجذور در سطح معني‌داري 05/0 انجام شد. نتايج : دو گروه از نظر ويژگي‌هاي پایه و دموگرافیک همگن بودند. در طی 4 هفته مداخله در گروه آزمون تنیدگی‌آور‌ها به‌تدریج کاهش یافت اما در گروه کنترل این تغییر مشاهده نشد، در پایان مداخله تمامی ‌ور‌ها در گروه آزمون کاهش یافت (05/0>P) در حالی که در گروه کنترل تغییر از لحاظ آماری معنادار نبود (05/0P). نتیجه‌گیری: ماساژ افلوراژ بر کاهش شدت تنیدگی‌آورهای فیزیولوژیکی ناشي از همودیالیز مؤثر است لذا پيشنهاد مي‌شود این روش بر روی طيف وسيع‌تری از بيماران دياليزي انجام گيرد تا اثر قطعی آن مشخص گردد.