بررسی اکوکاردیوگرافیک فونکسیون و ژئومتری بطن چپ بعد از پیوند کلیه در کودکان و نوجوانان

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به بهبود طول عمر کودکان بعد از پیوند کلیه، پیشگیری از عوارض قلبی به عنوان مهم‌ترین عامل مورتالیتی حایز اهمیت است. هدف از این مطالعه، بررسی فونکسیون بطن چپ در کودکان بدون علائم نارسایی قلبی، قبل و بعداز پیوند کلیه با استفاده از معیارهای جدید اکوکاردیوگرافیک است. روش کار: در این مطالعه کوهورت‌، معیار‌های اکوکاردیوگرافیک در ۱۸ بیمار (۲±۲ /۱۲سال) قبل و بعد از پیوند کلیه بررسی و با گروه کنترل مقایسه گردید. جهت بررسی فونکسیون بطن، سرعت امواج سیستولیک و دیاستولیک در سطح دریچه میترال توسط پالس داپلر و داپلر بافتی وهمینطور Myocardial Performance index (MPI) توسط داپلر بافتی محاسبه شد. یافته‌ها: هیپرترفی بطن چپ در ۴۴% بیماران دیده شد. میزان MPI بعد از پیوند کاهش ولی نسبت به گروه شاهد همچنان بالاتر بود (۱/۰ ±۳۱/۰ vs. ۱۳/۰ ± ۳۶/۰و 05/0p<). میزان سرعت موج s’ به عنوان معیار فونکسیون طولی میوکارد بعد از پیوند ارتباط عکس با میزان توده بطن چپ نشان می داد (05/0>p، 46/0-=r) تفاوت آماری مهم در سرعت موج e’ قبل و بعد از پیوند دیده نشد. در هیچ یک از بیماران افزایش E/e’ به عنوان معیار افزایش filling pressure LV دیده نشد. نتیجه‌گیری: اختلالات ساب کلینیکال فونکسیون بطن چپ در کودکان فاقد علائم نارسایی قلبی که تحت پیوند کلیه قرار گرفته بودند، دیده می‌شود. تغییرات ژئومتریک بطن چپ حتی در بیماران با سیر کوتاهتر نارسایی کلیه، نقش مهمی در فونکسیون میوکارد ایفا می‌کند. لذا ، اقدامات پیشگیری کننده قبل از پیوند جهت کاهش عوارض قلبی پایدار حایز اهمیت می‌باشد.