تاثیر سامانه‌های استحصال آب باران در افزایش رطوبت پروفیل خاک باغات دیم اهرم استان بوشهر

Abstract

بکارگیری روش‌های تلفیقی در استفاده از ریزش‌های جوی در زمان‌هایی که بارش‌ها، از مقدار کافی در ایجاد سیلاب‌ها برخوردار نیستند، شرایط مناسبی را در بهبود وضعیت پوشش گیاهی عرصه‌های پخش سیلاب فراهم خواهد نمود. در این پژوهش، بکارگیری سامانه­ های استحصال آب باران در تلفیق با عملکرد شبکه­های پخش سیلاب و بررسی تاثیر آن در افزایش ذخیره رطوبت پروفیل خاک بررسی شد. بنابراین ضمن بکارگیری سامانه­ های سطوح آبگیر در سه تیمار، شامل شاهد، پوشش سیمانی و پلاستیک-سنگ‌ریزه‌ در سه تکرار، تاثیر هر یک از تیمارها، ثبت گردید. در این تحقیق، بررسی نقش و کارایی سامانه‌های سطوح آبگیر در بهبود وضعیت رطوبت خاک عرصه‌های پخش سیلاب به منظور استقرار و توسعه پوشش گیاهی مثمر، مورد بررسی قرار گرفته و ضمن تجزیه و تحلیل داده‌ها به منظور مقایسه میانگین درصد رطوبت خاک در تیمارهای مختلف سامانه‌های سطوح آبگیر، از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. برای مقایسه میانگین‌های تیمار آزمایش، از آزمون دانکن استفاده گردید که نتایج آن در سطح یک درصد از نظر درصد رطوبت بین تیمار با پوشش پلاستیک-سنگریزه (با میانگین 73/19درصد) و تیمار با پوشش سیمان (با میانگین 00/20 درصد) اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد ولی این دو تیمار برتری معنی‌داری در سطح یک درصد با تیمار شاهد (با میانگین 56/14 درصد) نشان داد. استفاده از نتایج این تحقیق، ضمن ارتقاء کیفی عملکرد سامانه­ های یادشده، شرایط مناسبی را جهت ترویج و ترغیب بهره‌برداران برای مشارکت فعال در پروژه‌های مذکور در اختیار مدیران قرار خواهد داد. در بررسی هزینه‌ی اجرای سامانه با پوشش سیمانی و پلاستیک-سنگ‌ریزه، سامانه با پوشش پلاستیک-سنگ‌ریزه بدلیل هزینه کمتر توصیه می‌شود. همچنین استفاده از فیلتر سنگریزه‌ای در این سامانه‌ها، برای افزایش و ذخیره رطوبت پروفیل خاک در ناحیه توسعه ریشه درختان دیم، تاثیر بسزایی داشته به طوری که استفاده از فیلترهای سنگریزه‌ای در مناطق دامنه‌ای برای افزایش رطوبت خاک، پیشنهاد می ­گردد.