تأثیر تکلیف دوگانه حرکتی بر فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی و تنه بیماران مبتلا به فلج مغزی و افراد سالم هنگام راه رفتن

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اندام تحتانی و تنه بیماران مبتلا به فلج مغزی و افراد سالم هنگام راه رفتن عادی و راه رفتن با تکلیف دوگانه حرکتی بود. مواد و روش‌ها: 10 بیمار مبتلا به فلج مغزی و 10 نفر آزمودنی سالم همگن به‌صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی USB2+ EMG و الکترودهای سطحی دوقطبی، شدت فعالیت عضلات ES، RF و BF هنگام راه رفتن عادی و راه رفتن با تکلیف دوگانه حرکتی (راه رفتن همراه با حمل بار) ثبت گردید. پس از ثبت فعالیت الکتریکی عضلات، سیگنال‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار OT Biolab پردازش شدند. داده‌های به‌دست‌آمده با نرم‌افزار 22SPSS و روش‌های آماری ANOVA ویژه داده­های تکراری در سطح معنی‌داری 05/0 تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد شدت فعالیت عضلات L3، BF و RF سمت چپ (به ترتیب 001/0= p، 041/0= p و 022/0= p) و عضله L3 سمت راست (027/0= p) بیماران فلج مغزی به‌طور معنی­داری بیشتر از افراد سالم بود. وظیفه دوگانه حرکتی هنگام راه رفتن فعالیت عضلات سمت راست و چپ افراد سالم را تقریباً به‌طور مشابهی افزایش داد (001/0 = p). اما در افراد فلج مغزی وظیفه دوگانه باعث افزایش بیشتری در عضلات سمت چپ گردید (010/0 = p). بحث و نتیجه‌گیری: بیماران فلج مغزی هنگام راه رفتن عادی و راه رفتن با تکلیف دوگانه فعالیت عضلانی بیشتری از افراد سالم دارند. وظیفه دوگانه حرکتی فعالیت عضلات L3 و BF افراد فلج مغزی را بیشتر از افراد سالم افزایش می‌دهد که این افزایش می­تواند به تلاش فرد برای حفظ وضعیت بدن و تعادل پویا در آن‌ها نسبت داده شود. در ارزیابی و طراحی برنامه‌های تمرینی ویژه افراد فلج مغزی، توجه به تکلیف دوگانه توصیه می‌شود.