اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا مبتنی بر خیرباوری بر سلامت‌ روان و کیفیت زناشویی زنان نابارور

Abstract

ناباروری یکی از مشکلات شایع بشری است که شیوع آن در کشورهای در حال توسعه خصوصا ایران بیشتر است. ناباروری سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت‌ گرا مبتنی بر خیرباوری بر سلامت‌ روان و کیفیت زناشویی زنان نابارور بود. مطالعه حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش جزء تحقیقات شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری است که همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مجموعه طب ثامن بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. در این پژوهش 30 نفر از زنان نابارور، بصورت داوطلبانه انتخاب و در دو گروه آزمایش(N=15) و کنترل(N=15) بطور مساوی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پروتکل روان‌درمانی مثبت‌گرا مبتنی بر خیرباوری و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ(GHQ-28) و مقیاس کیفیت زناشویی باسبی و همکاران ( RDAS) است. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله و همچنین یک ماه پس از اتمام درمان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از SPSS-26 و با بهره گیری از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرّر انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که سلامت روان و کیفیت زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشته است. بنابراین به نظر می رسد روان درمانی مثبت‌گرا مبتنی بر خیرباوری تاثیر مثبتی بر سلامت روان و کیفیت زناشویی زنان نابارور داشته باشد.