بررسی وضعیت موجود محرمانگی اطلاعات بیماران در بیمارستان‌های شهر تهران

Abstract

مقدمه: رویکرد بیمار محور و آینده‌نگر که بهداشت را بر درمان مقدم می‌داند، برای بهبود و ارتقای سطح خدمات و مراقبت‌ها نه تنها جریان آزاد اطلاعات بیماران را به رسمیت می‌شناسد، بلکه همزمان به مسأله حفظ امنیت و محرمانگی اطلاعات به عنوان یکی از خصوصیات سیستم بهداشت و درمان اهمیت می‌دهد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت موجود محرمانگی اطلاعات بیماران در بیمارستان‌های شهر تهران بوده است. روش بررسی: این پژوهش، یک مطالعه‌ی توصیفی و از نوع مقطعی بود، که به بررسی سطوح دسترسی و میزان محرمانگی مدارك پزشكی، قوانین و مصوبات، استانداردها و رویه‌های عملکرد برای حفظ این محرمانگی در بیمارستان‌های شهر تهران در سال 1387 پرداخته است. این مطالعه به صورت سرشماری انجام شد و جامعه‌ی پژوهش، کلیه‌ی بیمارستان‌های واقع در شهر تهران (که از نظر جغرافیایی تحت پوشش دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران، ایران و شهید بهشتی‌، اعم از آموزشی، غیر آموزشی، تأمین اجتماعی و خصوصی) (120 بیمارستان) بود. اطلاعات مورد نیاز از طریق چک لیست به صورت حضوری در واحدهای مدارک پزشکی بیمارستان‌های فوق تکمیل شد و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS 11 استفاده شد. در نهایت محرمانگی اطلاعات بیماران یافته‌های پژوهش به صورت كمی روی مقیاسی كه دامنه آن صفر تا صد می‌باشد، بیان گردید. یافته‌ها: در مجموع در زمینه‌ی محرمانگی اطلاعات بیماران، 54 درصد از بیمارستان‌های دولتی آموزشی و 57 درصد از بیمارستان‌های دولتی غیر آموزشی و 62 درصد از بیمارستان‌های خصوصی وضعیت مناسبی داشته‌اند. نتیجه‌گیری: جهت حفظ محرمانگی مدارک پزشکی و محدود نمودن سطوح دسترسی به اطلاعات بیماران، اقداماتی نظیر تصویب قوانین مختلف برای تضمین محرمانه‌ سازی مدارك پزشکی، تعیین ضوابط روشنی پیرامون نحوه‌ی دسترسی به اطلاعات پرونده‌ی پزشكی بیمار توسط یك مرجع عالی در كشور و اعلام آن به كلیه‌ی بیمارستان‌ها و مراكز بهداشتی درمانی به صورت بخش‌نامه، تعیین جرایم جنایی و مدنی برای انواع موارد افشای اطلاعات بیماران و عدم رعایت محرمانگی اطلاعات پرونده‌های پزشكی بیماران توسط یك مرجع ذی‌صلاح توصیه می‌شود. واژهای کلیدی: راز داری، مدارک پزشکی، بیمارستان‌ها.