مدل برآورد عمر باقی‌مانده روسازی با استفاده از پارامترهای موثر بر آن

Abstract

تعیین وضعیت روسازی ازلحاظ سازه‌ای و سطحی نقش مهمی در مدیریت روسازی دارد. به همین منظور یافتن ارتباط بین ارزیابی سطحی و ارزیابی سازه‌ای روسازی حائز اهمیت است. بنابراین ارائه مدلی قوی بین شاخص‌های ارزیابی سطحی و سازه‌ای روسازی به‌منظور بررسی ارتباط بین آن‌ها و تأثیرپذیری‌شان نسبت به یکدیگر بسیار سودمند است. ارزیابی سازه‌ای روسازی‌های در دست بهره‌برداری معمولاً به ‌وسیله آزمایش‌های غیر مخرب انجام می‌گیرد. FWD یکی از مهم‌ترین تجهیزات غیر مخرب ارزیابی روسازی است که کاربرد آن بسیار هزینه‌بر و زمان‌بر است. از طرفی عمر باقی‌مانده روسازی از پارامترهای مهم ارزیابی سازه‌ای روسازی است که تعیین آن برای بررسی نیازهای تعمیر و نگهداری، تنظیم اولویت‌ها و بودجه‌بندی ضروری است. اما یکی از شاخص‌های مهم ارزیابی سطحی روسازی، شاخص PCI است که برداشت اطلاعات آن کم‌هزینه و آسان‌تر است. عدم تعیین دقیق عمر باقی‌مانده روسازی (RSL) مسئله مهمی است. به علاوه عدم وجود مدل پیش‌بینی عملکردی مناسب مانع اصلی پیش‌بینی عمر باقی‌مانده روسازی است. کاربرد هم‌زمان نتایج آزمایش دستگاه FWD و ارزیابی PCI که اولی ارزیابی سازه‌ای و دومی ارزیابی سطحی را انجام می‌دهد، می‌تواند راه‌حل مناسبی برای تعیین RSL باشد. در این پژوهش سعی شده است که با استفاده از یک سری متغیرهای مستقل، همبستگی قوی بین RSL و متغیرهای مستقل برقرار شود تا بتوان RSL را با استفاده از شاخص‌ها و پارامترهای دیگری که برداشت داده‌های آن‌ها آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر است، پیش‌بینی نمود. همچنین با استفاده از این مدل میزان همبستگی و تأثیرپذیری متغیرها را نسبت به یکدیگر موردبررسی قرارداد.