مروری سیستماتیک بر شیوع مرگ‌ومیر نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های ایران

Abstract

زمینه و هدف: مرگ‌ومیر نوزادان به‌عنوان یک شاخص استاندارد برای توسعه سیستم‌های مراقبت بهداشتی هر کشور حایز اهمیت است. با توجه به اینکه در مطالعات انجام‌شده در کشور آمارهای متفاوتی از شیوع مرگ‌و‌میر در نوزادان در بخش مراقبت‌های ویژه را ارایه داده و شیوع کلی آن در کشور ایران همسان نیست، بنابراین هدف این مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز تعیین شیوع کلی مرگ‌و‌میر نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های ایران می‌باشد. روش بررسی: پژوهش کنونی با روش متاآنالیز و در بررسی پایگاه‌های Scientific Information Database (SID), Magiran، Medline (PubMed) و Scopus و ScienceDirect و Google Scholar از فروردین ۱۳۸۰ تا شهریور ۱۳۹۷ انجام شد. پس از بررسی، ۱۲ مقاله انتخاب و با استفاده از مدل اثرات تصادفی به‌وسیله نرم‌افزار Comprehensive meta-analysis, version ۳ (Biostat, Englewood, NJ, USA) تحلیل شد. یافته‌ها: شیوع کلی مرگ‌و‌میر نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های ایران ۲۱/۸% (۳۱/۶-۱۴/۴% CI ۹۵%)، بیشترین شیوع مرگ‌و‌میر در نوزادان بخش مراقبت‌های ویژه در اصفهان با ۶۴/۴% (۷۰/۹-۵۷/۵% CI ۹۵%) و کمترین شیوع مرگ‌و‌میر در نوزادان بخش مراقبت‌های ویژه بابل با ۵/۱% (۶/۷-۳/۸% CI ۹۵%) به‌دست آمد. با افزایش حجم نمونه در مطالعات مورد بررسی، شیوع مرگ‌و‌میر نوزادان کاهش معناداری یافت. همچنین با افزایش سال انجام پژوهش، فراوانی مرگ‌و‌میر نوزادان بخش مراقبت‌های ویژه افزایش پیدا کرد (۰/۰۵P<). نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای مرگ‌و‌میر نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های ایران لازم است سیاستگزاران سلامت در زمینه افزایش آگاهی والدین و همچنین اقدامات موثر درمانی، تصمیمات موثری را مدنظر قرار دهند.