بررسی اثرات یددرمانی در خانم‌های مبتلا به کانسر تیرویید بر عوارض بارداری و مقایسه با خواهران سالم آن‌ها

Abstract

زمینه و هدف: سرطان تمایز‌یافته تیرویید به‌طور شایعی در زنان و در سنین بارداری رخ می‌دهد و یکی از مراحل اصلی درمان، یددرمانی پس از جراحی است. در این مطالعه، اثرات ید‌درمانی بر میزان باروری و عوارض بارداری در حاملگی‌های بعدی بررسی شده است. روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر که از خرداد تا بهمن ۱۳۹۶ در بخش پزشکی هسته‌ای بیمارستان قائم (ع) مشهد، با حمایت دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد، ۴۱ زن مبتلا به سرطان تیرویید که تحت درمان کلاسیک قرار گرفته بودند و تجربه حاملگی پس از یددرمانی را داشتند، بررسی شدند. داده‌های بیماران در زمینه سرطان تیرویید و مراحل درمان آن و نیز بارداری مادر و عوارض آن در پرسشنامه‌ای ثبت شد. پرسشنامه مشابهی نیز برای خواهران سالم با تجربه بارداری تکمیل گردید. یافته‌ها: تفاوت سنی گروه بیمار با خواهران سالمشان معنادار نبود (۰/۹P=). از نظر تعداد بارداری (۰/۰۵P=) و تعداد فرزند زنده (۰/۸P=) نیز بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت. تنها مورد متفاوت بین دو گروه بیمار و سالم، تعداد سقط بود که به‌طور میانگین در گروه بیمار ۰/۷ و در گروه کنترل ۰/۲ محاسبه گردید (۰/۰۰۳P=). اما کمابیش این تفاوت آماری، تنها به‌دلیل یددرمانی در این بیماران نمی‌باشد. چراکه در گروه بیمار، سقط پیش و پس از ید‌درمانی، تفاوت معناداری وجود نداشت (۰/۴۸P=) وزن نوزاد موقع تولد، پیش و پس از ید‌درمانی (۰/۶۶P=) و همچنین وزن هنگام تولد نوزاد در دو گروه مورد و کنترل (۰/۲P=) تفاوت معناداری نداشت. نتیجه‌گیری: یددرمانی در زمینه سرطان تیرویید تاثیر آشکاری بر میزان باروری نداشته و سبب افزایش عوارض بارداری‌های بعدی نمی‌شود.