نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorیدالهی, فریباfa_IR
dc.contributor.authorیدالهی, فریباfa_IR
dc.contributor.authorمهرپور, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorمهرپور, مسعودfa_IR
dc.date.accessioned1399-12-03T21:09:25Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-21T21:09:25Z
dc.date.available1399-12-03T21:09:25Zfa_IR
dc.date.available2021-02-21T21:09:25Z
dc.date.issued2019-10-01en_US
dc.date.issued1398-07-09fa_IR
dc.identifier.citationیدالهی, فریبا, یدالهی, فریبا, مهرپور, مسعود, مهرپور, مسعود. (1398). نوروپلاستیسیتی و نقش آن در بازیابی سینرژی عصبی-حرکتی به‌دنبال توانبخشی بیماران سکته مغزی: یک مرور نظامند. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 77(7), 415-422.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-9989-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/758830
dc.description.abstractزمینه و هدف: با اجرای تمرین‌های هدفمند توانبخشی عصبی می‌توان مهارت خاصی را در یک فرد سالم ایجاد کرد و نیز به بازتوانی در اندام‌ها دست یافت. پشتوانه این فرضیه، نوروپلاستیسیتی در مغز است. در صورت بروز اختلال در سامانه مرکزی اعصاب، قشر حرکتی و یا سنسوری مغز، یادگیری حرکت دستخوش تغییر و در بیشتر موارد دچار اختلال می‌گردد. با پژوهش در رهیافت کنترلی مغز در مورد نحوه استخدام المان‌های حرکتی در محیط بیرونی، مدل‌سازی بازتوانی عصبی امکان‌پذیر می‌گردد. هدف از مطالعه کنونی، مروری بر مطالعاتی است که به بررسی نقش نوروپلاستیسیتی مغزی و عوامل مرتبط با آن در بازتوانی عصبی-حرکتی پرداخته‌اند. روش بررسی: برای تدوین مقاله کنونی به منابع مربوط از ژانویه ۲۰۰۵ تا ژانویه ۲۰۱۷ استناد گردیده است. به‌این‌منظور با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی Google Scholar، ProQuest، PubMed، Web of Science و نیز با ترکیب کردن واژه‌ها، جستجو صورت پذیرفته و در مرحله اول ۴۱ مقاله مرتبط با موضوع انتخاب گردید. سپس از بین این مقالات و بر مبنای یک روش گزینشی هدفمند، مقالاتی که محتوای آن‌ها با موضوع مطالعه مرتبط بودند، برگزیده شدند. یافته‌ها: بررسی مطالعات نشان داد، تقویت نوروپلاستیستی مغز فرآیند یادگیری فعالیت‌های حرکتی و بهبودی را تسهیل می‌بخشد و برای بازتوانی افراد دچار سکته مغزی می‌توان بر روی سینرژی‌های عضلاتی که الگوی فعالیت آن‌ها پس از سکته دچار تغییر شده است تمرکز کرد. نتیجه‌گیری: به حداکثر رساندن میزان نوروپلاستیسیته مغزی برای ارایه بیشترین پتانسیل جهت رسیدن به موفقیت بیشتر در درمان‌های توانبخشی به‌دنبال اختلالات عصبی است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectکنترل حرکتfa_IR
dc.subjectنوروپلاستیسیتیfa_IR
dc.subjectبازتوانی عصبیfa_IR
dc.subjectسکته مغزیfa_IR
dc.subjectسینرژیfa_IR
dc.titleنوروپلاستیسیتی و نقش آن در بازیابی سینرژی عصبی-حرکتی به‌دنبال توانبخشی بیماران سکته مغزی: یک مرور نظامندfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیو‌تراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیو‌تراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume77
dc.citation.issue7
dc.citation.spage415
dc.citation.epage422


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد