تعادل در سالمندان و تعیین‌کننده‌های آن

Abstract

زمینه و هدف: اختلال تعادل یکی از مسایل شایع دوران سالمندی است که می‌تواند سبب سقوط و ایجاد آسیب‌های جدی گردد. این مطالعه با هدف ارایه مدل و تعیین‌کننده‌های وضعیت تعادل در سالمندان صورت گرفت. روش بررسی: مطالعه مقطعی کنونی بخشی از مطالعه کوهورت "بررسی وضعیت سلامت سالمندان شهر امیرکلا" می‌باشد که با حضور ۱۶۱۶ نفر از سالمندان ۶۰ سال و بالاتر انجام شد. داده‌های پایه این مطالعه در مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی بابل از فروردین ۱۳۹۰ تا تیر ۱۳۹۱ گرد‌آوری شد. وضعیت تعادل شرکت‌کنندگان با استفاده از آزمون تعادل برگ، به دو گروه طبیعی (خطر کم سقوط) و اختلال تعادل (خطر متوسط یا زیاد سقوط) گروه‌بندی شد. یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار سن شرکت‌کنندگان ۷/۶±۶۹/۳۷ سال و اکثریت (۵۴/۷%) مرد و ۷/۵% دچار اختلال تعادل بودند. نسبت شانس سقوط متوسط یا زیاد در زنان نسبت به مردان، (۴/۱-۱/۰ :۹۵%CI، ۲/۱OR=)، تعداد بیماری همراه (۲/۹-۱/۰۳ :۹۵%CI، ۱/۷۵OR=)، داشتن عضلات قوی چهار سر ران نسبت به عضلات ضعیف (۰/۴-۰/۰ :۹۵%CI، ۰۴/۰OR=)، سالمندان ۸۰ سال و بالاتر در مقایسه با سالمندان ۶۹-۶۰ سال (۱۰/۶- ۲/۳ :۹۵%CI، ۵/۰OR=)، افراد با فعالیت فیزیکی زیاد در مقایسه با افراد با فعالیت فیزیکی کم (۰/۶-۰/۱ :۹۵%CI، ۳/۰OR=)، فعالیت روزانه (۶۰/۴-۳/۴ :۹۵%CI، ۱۴/۴OR=) بوده که از نظر آماری معنادار بود. نسبت شانس سقوط، برای متغیرهای ویتامین D، شاخص توده بدنی و فشارخون وضعیتی اختلاف آماری معناداری نشان نداد. نتیجه‌گیری: ضعف عضلات چهار سر ران، افزایش سن، زن بودن و داشتن بیماری‌های همراه از مهمترین عوامل خطر اختلال تعادل در سالمندان می‌باشند.