نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمیرهاشمی, طیبهfa_IR
dc.contributor.authorمیرهاشمی, طیبهfa_IR
dc.contributor.authorقاسمی, مهریfa_IR
dc.contributor.authorقاسمی, مهریfa_IR
dc.contributor.authorدهقان منشادی, فریدهfa_IR
dc.contributor.authorدهقان منشادی, فریدهfa_IR
dc.contributor.authorاکبرزاده باغبان, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorاکبرزاده باغبان, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorمحمد فیضی, علیfa_IR
dc.contributor.authorمحمد فیضی, علیfa_IR
dc.contributor.authorصباغیان, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorصباغیان, علیرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-12-03T21:08:58Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-21T21:08:59Z
dc.date.available1399-12-03T21:08:58Zfa_IR
dc.date.available2021-02-21T21:08:59Z
dc.date.issued2018-08-01en_US
dc.date.issued1397-05-10fa_IR
dc.identifier.citationمیرهاشمی, طیبه, میرهاشمی, طیبه, قاسمی, مهری, قاسمی, مهری, دهقان منشادی, فریده, دهقان منشادی, فریده, اکبرزاده باغبان, علیرضا, اکبرزاده باغبان, علیرضا, محمد فیضی, علی, محمد فیضی, علی, صباغیان, علیرضا, صباغیان, علیرضا. (1397). پایایی درون آزمونگر ضخامت اولتراسونیک عضلات تراپزیوس فوقانی، سوپرااسپیناتوس و دلتویید در زنان مبتلا به شانه منجمد و زنان سالم. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 76(5), 338-345.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-8967-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/758825
dc.description.abstractزمینه و هدف: یک راه ارزیابی تغییرات عضلانی، تعیین ضخامت اولتراسونیک عضلات است. لازمه‌ی استفاده از این روش وجود تکرارپذیری بالا برای آن می‌باشد. تاکنون مطالعه‌ای به بررسی تکرارپذیری ضخامت اولتراسونیک عضلات درگیر در شانه منجمد نپرداخته است. این مطالعه به‌منظور بررسی تکرارپذیری اولتراسونیک ضخامت عضلات درگیر در زنان مبتلا به سندرم شانه منجمد و زنان سالم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه‌ به‌صورت آزمون-بازآزمون به مدت چهار ماه (خرداد تا مهر ۱۳۹۶) روی ۱۰ زن مبتلا به شانه منجمد (۹/۴۱±۵۱/۶ سال) و ۱۰ زن سالم (۸/۲۲±۳۵/۵ سال) انجام شد. بیماران شامل مراجعه‌کنندگان به چند کلینیک و بیمارستان در شهر تهران و افراد سالم شامل کارکنان و دانشجویان دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بودند که به‌صورت غیرتصادفی ساده در دسترس در مطالعه شرکت کردند. ضخامت اولتراسونیک عضلات تراپزیوس فوقانی، سوپرااسپیناتوس و دلتویید در وضعیت استراحت توسط یک آزمونگر با فاصله‌ی ۴۸ ساعت اندازه‌گیری شد. سونوگرافی با پروب خطی ۷/۵ مگاهرتز در حالت استراحت انجام و ضخامت عضلات بر حسب میلی‌متر به دست آمد. یافته‌ها: در افراد بیمار و سالم به‌ترتیب ضریب پایایی درون ‌آزمونگر در اندازه‌گیری ضخامت اولتراسونیک تراپزیوس فوقانی (۰/۸۱ و ۰/۸۱)، سوپرااسپیناتوس (۰/۹۰ و ۰/۹۲) و دلتویید میانی (۰/۹۳ و ۰/۹۶) به‌دست آمد. ضریب پایایی ضخامت اولتراسونیک سوپرااسپیناتوس و دلتویید میانی در افراد سالم بیش‌تر از بیماران بود. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت سونوگرافی روش مناسبی برای بررسی ضخامت عضلات فوق در بیماران مبتلا به شانه منجمد و افراد سالم می‌باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectعضله دلتوییدfa_IR
dc.subjectشانه منجمدfa_IR
dc.subjectعضلاتfa_IR
dc.subjectتکرارپذیریfa_IR
dc.subjectسوپرااسپیناتوسfa_IR
dc.subjectعضله تراپزیوسfa_IR
dc.subjectاولتراسونوگرافیfa_IR
dc.titleپایایی درون آزمونگر ضخامت اولتراسونیک عضلات تراپزیوس فوقانی، سوپرااسپیناتوس و دلتویید در زنان مبتلا به شانه منجمد و زنان سالمfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیوتراپی، دفتر تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیوتراپی، دفتر تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم پایه، مرکز تحقیقات ﭘﺮوﺗﺌﻮﻣﯿﮑﺲ، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم پایه، مرکز تحقیقات ﭘﺮوﺗﺌﻮﻣﯿﮑﺲ، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه رادیولوژی، بیمارستان امام حسین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه رادیولوژی، بیمارستان امام حسین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه جراحی ارتوپدی، بیمارستان اختر، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه جراحی ارتوپدی، بیمارستان اختر، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume76
dc.citation.issue5
dc.citation.spage338
dc.citation.epage345


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد