بررسی شیوع کوررنگی در دانشجویان پزشکی پسر دانشکده پزشکی مشهد

Abstract

زمینه و هدف: دید رنگی از اهمیت ویژه‌ای در انجام امور روزمره و فراگیری مهارت‌های خاص در حرفه‌های مختلف به‌ویژه در رشته پزشکی برخوردار است. با توجه به اهمیت این موضوع، مطالعه کنونی با هدف بررسی شیوع کوررنگی، انواع مختلف آن و همچنین میزان خودآگاهی افراد نسبت به بیماری خود بر روی 200 نفر از آقایان دانشجوی پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد از خرداد تا شهریور 1395 انجام شد. روش بررسی: تعداد 200 نفر از آقایان دانشجوی پزشکی پسر دانشگاه علوم پزشکی مشهد از تاریخ خرداد تا شهریور 1395 به روش نمونه‌گیری آسان وارد این مطالعه شدند. از دفترچه تست ایشی‌هارا (Ishihara test) جهت تست دید رنگی افراد استفاده شد و اطلاعات به‌دست آمده در پرسش‌نامه‌هایی که از پیش برای این مطالعه طراحی شده بود ثبت گردید. جهت مقایسه میانگین داده‌های کمی از Student’s t-test استفاده شد. جهت مقایسه داده‌های کیفی در گروه‌های مختلف از Chi-square test و در مواردی که حجم گروه‌های مقایسه کم بود از Fisher’s exact test استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج به‌دست آمده نشان داد که تعداد هشت نفر (4%) از افراد شرکت‌کننده در این مطالعه کوررنگ بودند که از این افراد نیز شش نفر(75%) به کوررنگی خود آگاهی داشتند و دو نفر از آنان (25%) از ابتلای به این اختلال آگاهی نداشتند. همچنین هفت نفر از افراد مبتلا به کوررنگی دچار کوررنگی سبز-قرمز، یک نفر از آنان مبتلا به کوررنگی کامل بودند. نتیجه‌گیری: با مقایسه نتایج به‌دست آمده از مطالعه فعلی این نتیجه به‌دست آمد که کوررنگی در جمعیت مورد مطالعه (4%) شیوع کمتری نسبت به جمعیت عمومی (8%) دارد.