بار اقتصادی اختلال طیف اوتیسم در شهر تهران

Abstract

زمینه و هدف: شیوع بیماری اوتیسم در حال افزایش است. این بیماری مزمن باعث مرگ زودرس بیماران نمی‌شود و درمان قطعی ندارد. بنابراین، هزینه‌های طول عمر آن بسیار زیاد است. هدف این پژوهش محاسبه بار اقتصادی اختلال طیف اوتیسم در شهر تهران در سال ۱۳۹۵ بود. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به‌صورت مقطعی در شهر تهران در بازه زمانی اردیبهشت تا مهر ۱۳۹۶ با حمایت دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. برای انجام این مطالعه از یک پرسشنامه‌ی‌ با روایی و پایایی بالا برای محاسبه هزینه‌های مستقیم پزشکی، هزینه‌های مستقیم غیرپزشکی و هزینه‌های غیرمستقیم بیماری اوتیسم استفاده شد. یافته‌ها: میانگین هزینه کل هر بیمار اوتیسم برابر با ۲۲۳،۵۶۱،۸۴۱ ریال بود که به‌ترتیب ۳۲، ۵۲ و ۱۶% آن مربوط به هزینه‌های مستقیم پزشکی، هزینه‌های مستقیم غیرپزشکی و هزینه‌های غیرمستقیم بود. هزینه‌ مستقیم بیماری اوتیسم حدود ۱۸۷،۲۷۲،۱۸۶ ریال بود که ۳۸% آن مربوط به هزینه‌های مستقیم پزشکی و ۶۲% آن مربوط به هزینه‌های مستقیم غیرپزشکی بود. هزینه‌های توانبخشی، دارویی و ویزیت پزشک به‌ترتیب، ۷۰، ۱۶ و ۷% کل هزینه‌های مستقیم پزشکی را تشکیل می‌داد. هزینه‌ی مهاجرت خانواده بیمار اوتیسم به تهران برای دریافت درمان حدود ۳۵% هزینه‌های مستقیم غیرپزشکی بیماران را تشکیل می‌داد. حدود ۷۰% هزینه‌های غیرمستقیم بیماری مربوط به هزینه‌ تولید از دست رفته والدین بیمار به دلیل ترک شغل بود. نتیجه‌گیری: بیماری مزمن اوتیسم هزینه‌ زیادی را به خانوارها تحمیل می‌کند که قسمت عمده آن هزینه‌های مستقیم غیرپزشکی است که تحت پوشش بیمه سلامت نیست.