بررسی وضعیت تراکم یک‌سوم دیستال استخوان رادیوس در بیماران مستعد استئوپروز اولیه

Abstract

زمینه و هدف: استئوپروز شایعترین بیماری متابولیک استخوان در دنیا است و حدود ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا بوده و باعث افزایش خطر شکستگی می‌شود. سالانه بیش از پنج میلیون شکستگی ناشی از استئوپروز در جهان رخ می‌دهد. استاندارد تشخیص پوکی استخوان، تراکم‌سنجی ماده معدنی استخوان است که به‌طور معمول استخوان فمور و مهره‌های کمری (مهره‌های ۴-۲) مورد بررسی قرار می‌گیرد. هدف مطالعه حاضر تعیین وضعیت تراکم یک‌سوم دیستال استخوان رادیوس در بیماران مستعد استئوپروز اولیه بود. روش بررسی: این مطالعه به روش مشاهده‌ای-مقطعی در بیمارستان شهید بهشتی شهر همدان، از مهرماه ۱۳۹۴ به‌مدت یک‌سال انجام گرفت. از بین بیماران با سن بیشتر از ۵۰ سال، ۷۱ نفر که دارای معیارهای ورود (سن بیشتر از ۵۰ سال، عدم ابتلا به بیماری‌های سیستمیک و مصرف کورتون) بودند وارد مطالعه و دانسیتومتری به روش Dual X-ray Absorptiometry (DXA) از سه مقطع درخواست شد. از تعریف سازمان بهداشت جهانی برای تعیین استئوپنی و دانسیته نرمال استخوان استفاده شد. یافته‌ها: در این پژوهش ۷۱ نفر وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۹/۳۶±۶۲/۲۵ (۹۲-۵۱) سال بود. ضریب همبستگی پیرسون، بین نتیجه دانسیتومتری یک‌سوم دیستال استخوان رادیوس با گردن و توتال استخوان فمور و استخوان‌های کمری همبستگی مثبت و معنادار نشان داد (۰/۰۰۱P=). همبستگی بین نتیجه دانسیتومتری T اسکور استخوان یک‌سوم رادیوس و توتال آن با گردن فمور از نظر آماری معنادار بود (۰/۰۰۱P=). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این مطالعه، بررسی دانسیته معدنی یک‌سوم دیستال رادیوس برای تشخیص استئوپروز از حساسیت چشمگیری برخوردار است، دانسیته استخوان رادیوس نسبت به مهره‌های کمری و گردن استخوان فمور به مراتب زودتر افت می‌کند.