نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorزاهدی, آزادهfa_IR
dc.contributor.authorزاهدی, آزادهfa_IR
dc.contributor.authorاسمعیل نژاد گنجی, سید مختارfa_IR
dc.contributor.authorاسمعیل نژاد گنجی, سید مختارfa_IR
dc.contributor.authorکمالی آهنگر, سکینهfa_IR
dc.contributor.authorکمالی آهنگر, سکینهfa_IR
dc.contributor.authorجوکار, رحمت‌الهfa_IR
dc.contributor.authorجوکار, رحمت‌الهfa_IR
dc.date.accessioned1399-12-03T20:48:33Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-21T20:48:34Z
dc.date.available1399-12-03T20:48:33Zfa_IR
dc.date.available2021-02-21T20:48:34Z
dc.date.issued2019-04-01en_US
dc.date.issued1398-01-12fa_IR
dc.identifier.citationزاهدی, آزاده, زاهدی, آزاده, اسمعیل نژاد گنجی, سید مختار, اسمعیل نژاد گنجی, سید مختار, کمالی آهنگر, سکینه, کمالی آهنگر, سکینه, جوکار, رحمت‌اله, جوکار, رحمت‌اله. (1398). بررسی نتایج درمانی گچ‌گیری با تماس کامل در زخم پای دیابتی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران, 77(1), 47-53.fa_IR
dc.identifier.issn1683-1764
dc.identifier.issn1735-7322
dc.identifier.urihttp://tumj.tums.ac.ir/article-1-9567-other.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/758597
dc.description.abstractزمینه و هدف: از عوارض دیابت، زخم پا است که در صورت عدم درمان مناسب منجر به آمپوتاسیون می‌شود. گچ‌گیری تماس کامل روشی در ارتوپدی است که به‌عنوان استاندارد طلایی در درمان زخم‌های نوروپاتیک و نوروایسکمیک پا، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش کنونی با هدف بررسی نتایج درمانی گچ‌گیری تماس کامل در بیماران با زخم پای دیابتی انجام گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه گذشته‌نگر، ۹۲ بیمار که در بازه زمانی فروردین ۱۳۹۳ تا اسفند ۱۳۹۴ به بیمارستان شهید بهشتی بابل با شکایت زخم پای دیابتی گرید ۰، ۱ و ۲ (درجه‌بندی واگنر) مراجعه کرده بودند، شرکت داشتند. داده‌های مربوط به ویژگی‌های دموگرافیک، بیوشیمیایی و ابعاد زخم گردآوری گردید. پس از اقدامات اولیه در پاکسازی زخم، برای بیماران گچ‌گیری تماس کامل بسته شده و هر هفته تا زمان بهبود تعویض شد. سرعت ترمیم زخم به‌صورت کاهش هفتگی مساحت زخم محاسبه گردید. یافته‌ها: جامعه کل با میانگین سنی ۱۰/۵۶±۶۳/۹ سال متشکل از ۱۶ نفر با دیابت نوع یک و ۷۶ نفر با دیابت نوع دو بودند. مدت گچ‌گیری با تماس کامل به‌طور میانگین ۱/۹±۶/۸ هفته بود. سرعت ترمیم زخم پس از گچ‌گیری با تماس کامل در تمامی افراد به‌طور میانگین cm2/week ۰/۱۶۸±۰/۴۰۶ بود. سرعت التیام زخم با بالا رفتن سن بیمار (۰/۰۰۱P<) و افزایش طول مدت ابتلا به دیابت (۰/۰۰۳P=) کاهش یافت. نتیجه‌گیری: گچ‌گیری تماس کامل می‌تواند روشی موثر در التیام زخم‌های پای دیابتی باشد. بیماران با سن بالا و سابقه بیشتر ابتلا به دیابت به درمان طولانی‌تری جهت بهبود کامل زخم نیاز دارند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofTehran University Medical Journalen_US
dc.subjectشاخص توده بدنیfa_IR
dc.subjectپای دیابتیfa_IR
dc.subjectهموگلوبین A1cfa_IR
dc.subjectگچ‌های جراحیfa_IR
dc.subjectالتیام زخمfa_IR
dc.titleبررسی نتایج درمانی گچ‌گیری با تماس کامل در زخم پای دیابتیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات اختلال حرکت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز تحقیقات سرطان، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی بابل . گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات اختلال حرکت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز تحقیقات سرطان، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی بابل . گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات اختلال حرکت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز تحقیقات سرطان، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی بابل . گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات اختلال حرکت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز تحقیقات سرطان، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی بابل. مرکز توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی بابل . گروه ارتوپدی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایرانfa_IR
dc.citation.volume77
dc.citation.issue1
dc.citation.spage47
dc.citation.epage53


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد