پیش‌بینی کیفیت زندگی در افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی پس از آسیب مغزی تروماتیک براساس انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و شدت افسردگی

Abstract

سابقه و هدف: آسیب مغزی و افسردگی بر کیفیت زندگی تأثیر منفی دارند. درمقابل، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی بر افسردگی و کیفیت زندگی تأثیر مثبت دارد. تحقیق حاضر با هدف تبیین نقش واسطه‌ای انعطاف‌پذیری روان‌شناختی در رابطه بین افسردگی و کیفیت زندگی پس از آسیب مغزی انجام گرفت. مواد و روش‌ها: این تحقیق توصیفی در سال 1397 و در بیمارستان کارگرنژاد کاشان انجام شد. هفتاد بیمار دچار افسردگی اساسی از لیست افراد متحمل آسیب مغزی بیمارستان بهشتی کاشان به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و به سیاهه افسردگی بک (BDI-II)، پرسشنامه پذیرش و عمل (AAQ-II) و فرم کوتاه بررسی سلامت (SF-12) پاسخ دادند. داده‌ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی تحلیل شدند. نتایج: ماتریس همبستگی پیرسون، رابطه معنی‌داری بین هر زوج از متغیرهای تحقیق آشکار کرد (001/0 Ps<) و رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی نشان داد که انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و شدت افسردگی، پیش‌بین‌های کیفیت زندگی هستند. نقش واسطه‌ای جزئی انعطاف‌پذیری روان‌شناختی نیز در رابطه بین شدت افسردگی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در دو مؤلفه جسمی (0/05< P ؛ 311/2- =t ؛ 308/0- =β استاندارد) و ذهنی (0/05 < P ؛ 427/3- =T؛ 422/0- = β استاندارد) آشکار شد. آزمون سوبل این نقش را در ابعاد جسمی (0/05< P؛ 203/2 = Z) و ذهنی (0/05< P؛ 102/3 = Z) تأیید کرد. نتیجه‌گیری: در جمعیت مذکور، می‌توان براساس شدت افسردگی و میزان انعطاف‌پذیری روان‌شناختی، میزان کیفیت زندگی را پیش‌بینی نمود. در این بین، انعطاف‌پذیری روان‌شناختی نقش مهم‌تری دارد و با ارتقای آن می‌توان اثر منفی افسردگی را بر کیفیت زندگی کاهش داد.