تأثیر تمرینات آی‌چی و تای‌چی بر عملکرد حرکتی، تعادل عملکردی و ترس از افتادن در مبتلایان به استئوآرتریت زانو

Abstract

سابقه و هدف: استئوآرتریت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های دوران سالمندی است. هدف مطالعه حاضر، بررسی مقایسه تأثیر تمرینات آی‌چی و تای‌چی بر عملکرد حرکتی، تعادل عملکردی و ترس از افتادن در مبتلایان به استئوآرتریت زانو بود. مواد و روش‌ها: 30 مرد سالمند (میانگین سنی 05/4 ± 76/62 سال) مبتلا به استئوآرتریت زانو به روش نیمه‌تجربی و به‌صورت تصادفی جفت‌شده در دو گروه تای‌چی و آی‌چی قرار گرفتند. برنامه تمرینی تای‌چی و آی‌چی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه زیر نظر پژوهشگر انجام شد. برای اندازه‌گیری عملکرد حرکتی بیماران از پرسشنامه WOMAC، جهت بررسی تعادل عملکردی از چهار تست عملکردی شامل تست برخاستن و رفتن، آزمون 30 ثانیه نشست و برخاست از روی صندلی، آزمون 40 متر پیاده‌روی سریع و آزمون بالا رفتن از پله، و برای ارزیابی ترس یا میزان افتادن از پرسشنامه ترس از افتادن FES-I استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش 22 انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که تغییرات درون‌گروهی عملکرد حرکتی، ترس از افتادن و تعادل عملکردی بعد از هشت هفته تمرین در هر دو گروه تای‌چی و آی‌چی معنادار بود (0/05>P)؛ اما تفاوت بین گروهی معنادار، تنها در ترس از افتادن و آزمون بالا رفتن از پله مشاهده شد (0/05>P). نتیجه‌گیری: به‌طور کلی این مطالعه نشان داد که هم تمرینات آی‌چی و هم تمرینات تای‌چی در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در عملکرد حرکتی، تعادل عملکردی و ترس از افتادن مؤثر بوده‌اند و در فاکتورهای ترس از افتادن و آزمون بالا رفتن از پله تمرینات آی‌چی مؤثرتر بوده‌اند. بنابراین می‌توان این تمرینات را به‌عنوان روش تمرینی امن و کارآمد در بهبود استئوآرتریت زانو توصیه کرد.