هزينه‌هاي دارويي در سازمان تأمين اجتماعي و مؤلفه‌هاي مؤثر بر بهره‌مندي از آن

Abstract

مقدمه: دارو، حلقه‌ی جداناپذير از زنجيره‌ی درمان است و نقص فرایند درمان به دليل هزينه‌ی بالاي دارو يا عدم دسترسي مناسب به دارو، مطمئناً هزينه‌هاي بيشتري را در فرايند درمان به دنبال دارد. هدف اين مطالعه، تعیین ميزان تأثير درآمد خانوار، دسترسي جغرافيايي، پرداخت مستقيم بيمار، ويزيت پزشکان و ميزان بستري بيمه شدگان، بر ميزان بهره‌مندي از داروهای تحت پوشش بیمه در داروخانه‌هاي طرف قرارداد سازمان تأمين اجتماعي بود. روش بررسی: اين پژوهش به صورت تحليلی انجام شد. براي سنجش تأثير مؤلفه‌هاي مذکور بر ميزان بهره‌مندي از دارو، از بانک‌هاي اطلاعاتي سازمان تأمين اجتماعي در هر استان طي سال‌هاي 88-1377 استفاده شد. جامعه‌ی پژوهش، 24 ميليون نفر از افراد تحت پوشش اين سازمان بودند که طي اين سال‌ها براي دريافت دارو به بخش درمان مستقيم و غير مستقيم سازمان مراجعه نموده بودند. براي تخمين مدل از رگرسيون دو طرف لگاريتمي با لحاظ اثرات ثابت و از نرم‌افزار Eviews نسخه‌ی 7 استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي تخميني حاصل از مدل نشان داد که بار مراجعه به پزشکان متخصص (37/0 = β )، ميزان موارد بستري در درمان غير مستقيم (17/0 = β )، دسترسي جغرافيايي به داروخانه (17/0 = β )، بار مراجعه به پزشکان عمومی (16/0 = β ) و پرداخت از جيب بیماران (12/0- = β ) به ترتيب بيشترين تأثير بر بهره‌مندي از داروهای تحت پوشش را داشته‌اند. همچنين هزينه‌ی خانوار (924/0 = P و 005/0- = β )، ميزان بستري (076/0 = P و 033/0 = β ) و ويزيت پزشکان در درمان مستقيم (577/0 = P و 026/0 = β )، تأثير معني‌دار بر بهره‌مندي از دارو در داروخانه‌ی طرف قرارداد نداشته است. نتيجه‌گيري: اهميت تأمين دارو براي بيمه شدگان به قدري بالا است که افزايش هزينه‌های دارویی بیمه شدگان نمی‌تواند مانع از مصرف آنان شود. بنابراین اين موضوع مي‌تواند زمينه‌ی هزينه‌هاي کمرشکن را براي برخي از خانواده‌ها مهيا سازد. همچنین سياستگذاران درمان سازمان تأمين اجتماعي بايد در توزيع عادلانه‌ی منابع درمان در استان‌هاي مختلف کشور تأمل بيشتري داشته باشند تا پيامد آن، بهره‌مندي عادلانه‌تر از خدمات درماني باشد. واژه ‌ های کلیدی: تأمين اجتماعي؛ هزینه‌های دارویی؛ بهره‌مندي Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA