خستگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال 1398

Abstract

زمینه و هدف: از بین علایم مختلف تأثیرگذار بر بیماری مولتیپل اسکلروزیس (Multiple Sclerosis) یا ام اس (MS) مانند اختلالات عصبی، حسی، حرکتی و تعادلی، خستگی به عنوان ناتوان‌کننده ترین و شایع‌ترین علامت شناخته می‌شود که نزدیک به یک سوم بیماران آن را در طول سه سال اول تشخیص بیماری گزارش می‌کنند. با توجه به این که مطالعات وسیعی در جهت سنجش ارتباط متغیرهای مختلف جمعیت شناختی مانند عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی، عاطفی و عوامل مرتبط با بیماری در بیماران مبتلا به ام اس صورت نگرفته است، هدف این پژوهش تعیین میزان خستگی و بررسی ارتباط آن با متغیرهای جمعیت شناختی در بیماران مبتلا به ام اس می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه همبستگی 296 بیمار مراجعه‌کننده به انجمن ام اس ایران در شهر تهران از خرداد تا مرداد 1398 با روش تمام شماری، با ابزار سنجش شدت خستگی Krupp مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های آماری t مستقل، ANOVA، Multiple Comparisons، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و تست Dchr('39')Agostino & Pearson omnibus تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سنی کل شرکت کنندگان 85/8 ± 15/37 سال با متوسط ابتلا به ام اس 06/22 ± 95/29 بود. میانگین نمره‌ی کل خستگی شرکت کنندگان 56/14 ± 18/39 بود. با توجه به نتایج بدست آمده از این پژوهش، 31 نفر (5/10 درصد) خستگی کم، 157 نفر (3/53 درصد) خستگی متوسط و 108 نفر (2/36 درصد) خستگی زیاد را گزارش کردند. بین اندام‌های درگیر بیمار (004/0 =P)، تعداد دفعات بستری در بیمارستان به علت ام اس و درآمد ماهیانه (001/0 = p)، ورزش (018/0 = p) با خستگی رابطه معنی‌دار یافت شد. نتیجه‌گیری کلی: اهمیت دارد که بیماران، افراد خانواده آن‌ها، اعضای تیم درمانی به خصوص پرستاران در جهت افزایش آگاهی بیماران با برگزاری کلاس‌های ورزشی و ایجاد مشاغل متناسب با محدودیت‌های جسمانی جهت تعدیل خستگی در این بیماران بکوشند و عوامل مؤثر بر خستگی را بشناسند.