اثربخشی ‌درمان رفتاری– شناختی بر نگرش به روابط فرازناشویی و خشونت در زنان مبتلا به طلاق عاطفی

Abstract

مقدمه: زنان مبتلا به طلاق عاطفی بیشتر در معرض خطر روابط فرازناشویی و خشونت قرار دارند و یکی از روش­های موثر در پیشگیری و کاهش مسائل وابسته به طلاق عاطفی و بهبود روابط زوجی، درمان رفتاری-شناختی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ‌درمان رفتاری– شناختی بر نگرش به روابط فرازناشویی و خشونت در زنان مبتلا به طلاق عاطفی انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه­تجربی با طرح پیش آزمون، پس­آزمون و پیگیری با گرو ه­های آزمایش و کنترل بود. جامعه پژوهش زنان مبتلا به طلاق عاطفی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های خدمات روانشناختی شهر دزفول در سال 1397 بودند که از میان آنان 40 نفر با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 16 جلسه 120 دقیقه‌ای به مدت سه ماه درمان رفتاری-شناختی دریافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. داده‌ها با پرسشنامه‌های مشخصات جمعیت‌شناختی، طلاق عاطفی، خشونت علیه زنان و مقیاس نگرش به خیانت زناشویی جمع‌آوری و با روش تحلیل واریانس با اندازه­های مکرر در نرم‌افزار SPSS-24 تحلیل شدند. یافته­ها: یافته‌ها نشان داد که قبل از درمان بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر نگرش به روابط فرازناشویی و خشونت زناشویی تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0<P)، اما بعد از درمان بین گروه‌ها از نظر هر دو متغیر تفاوت معنی‌داری وجود داشت و تغییرات در طول زمان از پس­آزمون تا پیگیری در گروه آزمایش پایدار ماند (001/0>P). بر اساس نتایج، درمان رفتاری-شناختی باعث کاهش نگرش به روابط فرازناشویی (018/0=P، 278/6=F) و خشونت عیله زنان (0001/0=P، 987/21=F) در زنان مبتلا به طلاق عاطفی شده است. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از تاثیر درمان رفتاری شناختی بر کاهش نگرش به روابط فرازناشویی و خشونت زناشویی در زنان مبتلا به طلاق عاطفی بود. بنابراین، توصیه می‌گردد که مشاوران و روانشناسان خانواده برای کاهش نگرش به روابط فرازناشویی و خشونت زناشویی در زنان مبتلا به طلاق عاطفی در کنار سایر روش‌ها همچون زوج درمانی وخانواده درمانی از درمان رفتاری شناختی استفاده کنند.