مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی به تنهایی و در ترکیب با آموزش درد بر درد، عملکرد و حس عمقی بیماران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای کمردرد مزمن غیراختصاصی و تأثیرات آن بر فعالی تهای روزانه و سبک زندگی افراد، مطالعه در مورد دیدگا ههای درمانی نوین و تمرین درمانی این بیماری حائز اهمیت م یباشد. هدف این پژوهش مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی به تنهایی و در ترکیب با آموزش درد بر درد، عملکرد و حس عمقی بیماران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. مواد و رو شها: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 45 زن دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی به سه گروه تمرین ثباتی با آموزش درد ) 15 نفر(، تمرین ثباتی بدون آموزش درد ) 15 نفر( و کنترل ) 15 نفر( تقسیم شدند. گرو ههای تمرینی تمرینات را به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته انجام دادند؛ مدت تمرین در هر جلسه 45 دقیقه طول م یکشید. متغیرهای درد، ناتوانی و حس عمقی کمری-لگنی به ترتیب با استفاده از مقیاس بصری درد، پرس شنام ه اوستوستری و گونیامتر دستی انداز هگیری شد. به منظور تحلیل تفاو تهای درون گروهی از آزمو ن آماری تی زوجی و از آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای بررسی تفاو تهای بین گروهی استفاده شد. یافت هها: هر دو مداخله تمرینی بر بهبود درد، ناتوانی عملکردی و حس عمقی مؤثر بودند، تفاوت آماری معناداری تنها در بین دو گروه تجربی بر متغیرهای وابسته مشاهده شد. همچنین تفاوت آماری در گروه کنترل معنادار نبود. نتیج هگیری: یافت هها نشان داد هر دو گروه تمرینات ثباتی با و بدون آموزش درد بر کاهش درد، بهبود ناتوانی و حس عمقی کمری لگنی افراد دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی مؤثر بود. با توجه به بهبودی متغیرهای انداز هگیری شده در دو گروه تمرینی پیشنهاد م یشود، ترکیبی از این تمرینات در درمان بیماران مبتا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در آینده استفاده شود.