نقش خودکارآمدی، فاجع هسازی درد و ترس از حرکت در میزان سازگاری با درد مزمن بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

Abstract

زمینه و هدف: افراد از را ههای گوناگونی به درد مزمن واکنش نشان م یدهند و میزان سازگاری با درد در آنها یکسان نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطوح سازگاری با درد مزمن در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بر اساس کیفیت زندگی، ناتوانی جسمی و سطح افسردگی و نیز بررسی نقش سه متغیر فاجع هسازی درد، ترس از حرکت و خودکارآمدی در پی شبینی سازگاری با درد مزمن صورت گرفته است. مواد و رو شها: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی ۱۲۳ نفر از افراد مبتا به بیماری آرتریت روماتوئید همراه با شکایت از درد مزمن، و دارای سن بالاتر از ۱۸ سال وارد مطالعه شدند. بیماران از خرداد سال ۱۳۹۶ تا خرداد ۱۳۹۷ برای درمان به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان شریعتی تهران مراجعه کرده بودند. بیماران به وسیله پرسشنامه کیفیت زندگی )) The Short Form Health Survey (SF-36 (، پرسشنامه خودکارآمدی درد )) Pain Self-efficacy Questionnaire )PSEQ (، پرسشنامه ناتوانی جسمی )) Physical Disability Questionnaire (PDQ (، خرده مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس)) Depression, Anxiety and Stress Scales (DASS (، پرسشنامه ترس از حرکت تمپا Tampa Scale for Kinesiophobia (TSK(( ( و پرسشنامه فاجع هسازی درد )) Pain Catastrophizing Scale (PCS ( مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داد هها نیز از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره چندگانه استفاده شد. یافت هها: یافت هها نشان داد که بین میزان خودکارآمدی در افراد، ترس از حرکت و فاجع هسازی، با سازگاری درد مزمن ارتباطات معن یداری وجود دارد P>0.01( (. همچنین نتایج حاصل از انجام تحلیل رگرسیون چندمتغیره چندگانه حاکی از آن است که متغیرهای ترس از حرکت و فاجع هسازی درد به طور معن یداری قادر به تبیین متغیر ناتوانی جسمی هستند. متغیرهای خودکارآمدی و فاجع هسازی درد تاثیر معن یداری روی افسردگی داشتند. همچنین متغیرهای فاجع هسازی درد، ترس از حرکت و باورهای خودکارآمدی روی هر دو مؤلفه جسمی و روانی کیفیت زندگی فرد موثر هستند. نتیج هگیری: رابطه بین درد و ناتوانی جسمی و سایر ابعاد سازگاری با درد مزمن از طریق باورهای مربوط به درد و راهبردهای مقابله با درد تعدیل م یگردد.