بررسی تاثیر اضافه شدن تمرینات کنترل جهت دید به تمرینات ثبات دهنده بر شدت درد، استقامت عضلانی و حس عمقی زنان دارای گردن درد مزمن غیر اختصاصی

Abstract

هدف و زمینه:تمرینات تشخیص جهت دید یکی از روش های درمانی جدید در گردن درد می باشد. به تاثیرات مثبت تمرینات ثبات دهنده نیز در تحقیقات گذشته اشاره شده است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر اضافه شدن برنامه تشخیص جهت دید به تمرینات ثبات دهنده رایج در گردن درد بر شدت درد، استقامت عضلانی و حس عمقی زنان دارای گردن درد مزمن غیر اختصاصی می باشد. مواد و روش ها: در این تحقیق نیمه تجربی تعداد 45 زن مبتلا به گردن درد مزمن به سه گروه 15 نفری تمرینات ثبات دهنده، گروه ترکیبی (ثبات دهنده و برنامه درمانی تشخیص جهت دید) و کنترل تقسیم شدند.متغیرهای تحقیق شامل شدت درد، استقامت عضلانی و حس عمقی بودند. برای اندازه گیری آن ها در پیش آزمون به ترتیب از مقیاس بصری درد، آزمون استقامتی پایل و آزمون خطای بازسازی مفصل گردن استفاده شد. سپس بعد از انجام هشت هفته تمرینات در گروه های تمرینی، پس آزمون در شرایط پیش آزمون انجام شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تی زوجی جهت بررسی نتایج استفاده شد. سطح معناداری در این تحقیق (05/0>P) در نظر گرفته شد. یافته ها:نتایج تحقیق حاضر نشان داد که انجام تمرینات در دو گروه تمرینی بر متغیرهای شدت درد و حس عمقی تفاوت معناداری نشان دادند به این صورت که اضافه شدن برنامه تشخیص جهت دید به تمرینات رایج ثبات دهنده منجر به کاهش شدت درد و افزایش حس عمقی در بیماران زن با گردن درد مزمن شد (05/0>P). ولی در مورد متغیر استقامت عضلانی تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد(05/0<P). نتیجه گیری:با توجه به اینکه اضافه شدن برنامه تشخیص جهت دید به تمرینات ثبات دهنده می تواند منجر به نتایج بهتر درکاهش شدت درد و افزایش حس عمقی در بیماران گردن درد مزمن شود، استفاده از این تمرینات در کنار سایر تمرینات در زنان دارای گردن درد مزمن غیراختصاصی پیشنهاد می شود.