مقایسه دبی آزمایشگاهی و روندیابی شده هیدرولیکی معکوس در نقطه اتصال یک انشعاب به کانال اصلی

Abstract

روندیابی یکی از قدیمی‌ترین روش‌های محاسبه هیدروگراف خروجی می‌باشد. روش موج دینامیک یکی از پیچیده ترین و دقیق-ترین روشهای روندیابی می باشد که با حل عددی کامل معادلات سنت ونانت انجام می‌گردد. با در نظر گرفتن هیدروگراف خروجی یک جریان به عنوان معلومات مسئله و خصوصیات مسیر جریان، معادلات سنت ونانت با روش تفاضل محدود حل شده و هیدروگراف ورودی محاسبه گردید. این روش به عنوان روندیابی معکوس مورد بررسی قرار گرفت و نتایج آن با مشاهدات آزمایشگاهی مقایسه شد.یک جریان به صورت غیرماندگار ایجاد گردید وبدون درنظر گرفتن تلفات مسیر،برداشت آزمایشگاهی انجام شد و داده های آزمایشگاهی با برنامه نوشته شده جهت روندیابی کنترل گردید. سپس با استفاده از پارامترهای آماری نتایج بدست آمده،بررسی ونشان داده شد مدل ایجاد شده جهت محاسبه هیدروگراف‌های ورودی دقت بالایی دارد.نتایج روندیابی معکوس درنه هیدروگراف آزمایش شده نشان داد، بین خروجی های برنامه با مشاهدات آزمایشگاهی تطابق خوبی وجود دارد که این موضوع با بدست آمدن خطای نسبی ماکزیمم 5 درصد در هیدروگراف‌های شماره 4 و 5 نتیجه شد. همچنین در این پژوهش مشخص گردید با افزایش میزان دبی ورودی میزان خطا افزایش که این مقادیر در هیدروگراف‌ 9 به پایین‌ترین مقدار رسیده است. به طورکلی این روش برای دبی‌های آزمایشگاهی کمتر از 40 لیتر در ثانیه دقت بالایی دارد.