بررسی اثرات سختی آب بر خوردگی و تخریب فولادهای زنگ نزن

Abstract

خوردگی شیمیایی یکی از عوامل تخریب فولاد های زنگ نزن است . سختی آب یکی از عامل های اصلی تخریب و خوردگی‌ لوله‌ها در نواحی گرده جوش‌ می‌باشد. پژوهش های آزمایشگاهی نشان دادند که در بیشتر آب های طبیعی با pH بین 5/6 تا 0/8 ، خوردگی شیاری فولاد زنگ نزن نوع L304 و 304 در غلظت های کلر کمتر از mg/lit 200 بسیار کمیاب است . همچنین ، خوردگی شیاری فولادهای زنگ نزن نوع L316 و 316 در همان pH، و در غلظت های کمتر از mg/lit 1000 نیز به ندرت رخ می دهد. تجزیه ی شیمیایی نشان داد که آب شهرک سلطان آباد حاوی mg/lit1/208 کلر است ، لذا لوله‌های فولادی زنگ نزن نوع 304که در کارخانه ی لبنیات دایتی از آنها استفاده شده بود، هیچ گونه مقاومتی در برابر خوردگی شیاری بروز نداده و خیلی سریع از نقاطی که مستعدترند ، نظیرگرده ی جوش ، خورده شده بودند . از سوی دیگر، از آنجا که خوردگی لوله‌ها در نواحی اطراف گرده جوش صورت گرفته بود ، لذا بررسی های فلزنگاری در نواحی گرده جوش و مناطق تحت تاثیر جوش نیز صورت گرفت. دستاوردها حاکی از آنند که جوش‌ها از کیفیت بالایی برخوردار نبوده و حاوی حفره هایی در گرده جوش و عیوبی نظیر عدم نفوذ کامل و یا نقص در نفوذ هستند . راههای جلوگیری از خوردگی لوله ها در پایان مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.