نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسمیرا میرزاen_US
dc.contributor.authorمحمدجواد جعفریen_US
dc.contributor.authorمنوچهر امیدواریen_US
dc.contributor.authorسید محمدرضا میری لواسانیen_US
dc.date.accessioned1399-11-30T21:42:19Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-18T21:42:20Z
dc.date.available1399-11-30T21:42:19Zfa_IR
dc.date.available2021-02-18T21:42:20Z
dc.date.issued2014-12-20en_US
dc.date.issued1393-09-29fa_IR
dc.date.submitted2014-09-17en_US
dc.date.submitted1393-06-26fa_IR
dc.identifier.citation(1393). ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها, 2(2), 113-123. doi: 10.22037/meipm.v2i2.7052fa_IR
dc.identifier.issn2345-2455
dc.identifier.issn2383-1901
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22037/meipm.v2i2.7052
dc.identifier.urihttps://journals.sbmu.ac.ir/spip/article/view/7052
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/729560
dc.description.abstractسابقه و هدف: روش تجزیه‌وتحلیل درخت خطا یک ابزار مناسب برای تجزیه‌وتحلیل شکست و تعیین نرخ آن می‌باشد. در برخی موارد به دلیل نبود اطلاعات در خصوص فرایند و رویدادهای اصلی، برآورد دقیق احتمال شکست مشکل است. در این‌گونه موارد، استفاده از ابزار فازی می‌تواند مفید باشد. در مطالعه حاضر به‌منظور برآورد احتمال شکست در آنالیز ریسک واحد تقطیر یک پالایشگاه نفت با روش درخت خطا از منطق فازی استفاده شد. در این مقاله ضمن بیان روش بکار رفته، نتایج حاصل از آنالیز ریسک رآکتور واحد تقطیر ارائه‌شده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی با اعمال HAZOP مخاطرات فرآیند موردبررسی تهیه و درخت خطای آن رسم شد. در صورت وجود نرخ احتمال ورودی به درخت خطا مقدار نرخ شکست از روابط مربوطه محاسبه شد. در غیر این صورت از منطق فازی استفاده شد. مراحل منطق فازی با انتخاب تیمی متشکل از خبرگان آغاز و به برآورد نرخ احتمال رویدادهای ریشه‌ای ختم شد. برای برآورد احتمال از فرمول توصیه‌شده توسط Onisawa استفاده شد. پس‌ازآن نرخ رویداد اصلی از رابطه مربوطه محاسبه شد. سپس با استفاده از رابطه فاسل-وسلی بحرانی‌ترین MCS مشخص شد. در خاتمه اثربخشی حذف سه شکست ریشه‌ای مهم به‌صورت انفرادی و توأم موردبررسی قرار گرفت.يافته‌ها: استفاده از HAZOP برای شناسایی مخاطرات رآکتور واحد تقطیر منجر به شناسایی 4 علت اصلی و 13 علت ریشه‌ای شد. از مجموع 13 رویداد انتهایی، 7 رویداد فازی و 6 رویداد احتمالاتی بودند. نتايج نشان داد كه حذف بحرانی‌ترین MCS يعني A.3.2 ميزان قابليت اطمينان رويداد اصلي را ممکن است به ميزان 9/5 درصد افزايش داده و از 0/914 به 0/968 ارتقاء بخشد. هم‌چنین حذف توأم سه MCS بحراني يعني A2.2, A3.1, A3.2 نيز ميزان قابليت اطمينان رويداد اصلي را به ميزان 4/8 درصد از 0/914 به 0/991 افزايش داد. نتيجه‌گيري: در هنگامی‌که اطلاعات کافی در خصوص فرایند و رویدادهای اصلی وجود ندارد، با استفاده از ابزار فازی می‌توان احتمال شکست را تعیین کرد.en_US
dc.format.extent1262
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageEnglish
dc.language.isoen_US
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌هاfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22037/meipm.v2i2.7052
dc.titleاستفاده از منطق فازی در برآورد احتمال شکست در آنالیز ریسک به روش درخت خطاen_US
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentدانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشکده صنایع و مکانیک، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، قزوین، ایرانen_US
dc.contributor.departmentدانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایرانen_US
dc.citation.volume2
dc.citation.issue2
dc.citation.spage113
dc.citation.epage123


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد