نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorایمان فرهی آشتیانیfa_IR
dc.contributor.authorکتايون جهانگيريfa_IR
dc.contributor.authorموسي جباريfa_IR
dc.contributor.authorميثم صفي کيکلهfa_IR
dc.contributor.authorحميد صفرپورfa_IR
dc.contributor.authorمحمدحسین وزیریfa_IR
dc.date.accessioned1399-11-30T21:38:54Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-18T21:38:55Z
dc.date.available1399-11-30T21:38:54Zfa_IR
dc.date.available2021-02-18T21:38:55Z
dc.date.issued2020-01-25en_US
dc.date.issued1398-11-05fa_IR
dc.date.submitted2020-06-14en_US
dc.date.submitted1399-03-25fa_IR
dc.identifier.citationایمان فرهی آشتیانی, کتايون جهانگيري, موسي جباري, ميثم صفي کيکله, حميد صفرپور, محمدحسین وزیری. (1398). ارتقاي ايمني صنعتي مبتني برفرهنگ ايمني کارگران: مطالعه موردي شرکت سايپا. ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها, 7(3), 182-173. doi: 10.22037/meipm.v7i3.30898fa_IR
dc.identifier.issn2345-2455
dc.identifier.issn2383-1901
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22037/meipm.v7i3.30898
dc.identifier.urihttps://journals.sbmu.ac.ir/spip/article/view/30898
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/729523
dc.description.abstractسابقه و هدف: يکي از ارکان پيشگيري از حوادث و فجايع صنعتي، ايجاد و گسترش فرهنگ ايمني است که مفهوم آن اولين بار در سال 1987 در گزارش آژانس هسته‌اي، درباره فاجعه چرنوبيل بكار رفت و پس‌ازآن ضعف فرهنگ ايمني به‌عنوان علت فجايع بزرگ شناخته شد. اين مطالعه باهدف تحليل فرهنگ ايمني کارگران به‌منظور ارائه راهبردهاي ارتقاي ايمني در صنعت خودروسازي شرکت سايپا انجام شد.روش بررسي: اين مطالعه توصيفي- تحليلي مقطعي از نوع کاربردي در 6 مرحله و در سال 1398 دريکي از شرکت‌هاي بزرگ خودروسازي ايران سايپا انجام شد. جامعه هدف مطالعه كارگران شاغل در شرکت سايپا بوده که حجم نمونه  417 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي  انتخاب شد. داده‌ها طي 2 ماه از طريق پرسشنامه استاندارد جمع‌آوري گرديد. براي تحليل يافته‌ها از آزمون‌هاي t و F  و واريانس يک‌طرفه استفاده شد.نتايج: اين مطالعه نشان داد که به‌طورکلي متوسط امتياز فرهنگ ايمني براي کارکنان برابر 35/3 مي‌باشد که از متوسط امتياز سطح فرهنگ ايمني استاندارد يعني 5/2 به‌طور معني‌داري بالاتر است (000/0= p). بين فرهنگ ايمني و وضعيت تأهل، داشتن و يا نداشتن شغل دوم  رابطه‌ معناداري وجود ندارد. اما فرهنگ ايمني با ساير متغيرهاي موردمطالعه مشتمل بر سن کارکنان، تجربه حادثه درگذشته، سابقه کاري، نوع کار  و ميزان تحصيلات رابطه معنادار دارد.نتيجه‌گيري: بالاتر بودن سطح فرهنگ ايمني کارگران از ميانگين استاندارد نشانگر آن است که واحد HSE شناخت مناسبي از المان‌هاي فرهنگ ايمني داشته است و متناسب با آن سياست‌گذاري راهبردي و عملياتي صحيح انجام داده است که اين امر سهم بسزايي در کاهش حوادث صنعتي يا همان ارتقاي ايمني صنعتي در سايپا داشته است. How to cite this article: Farahi-Ashtiani I, Jahangiri K, Jabari M, Safi-keykaleh M, Safarpour H ,Vaziri MH. Promoting Industrial Safety Based on Safety Culture's Worker: SAIPA Case Study. J Saf Promot Inj Prev. 2019; 7(3):173-81.fa_IR
dc.format.extent599
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیfa_IR
dc.relation.ispartofارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌هاfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22037/meipm.v7i3.30898
dc.subjectفرهنگ ايمنيfa_IR
dc.subjectصنعت خودروسازيfa_IR
dc.subjectحوادث،کارگرانfa_IR
dc.subjectارتقاي ايمنيfa_IR
dc.titleارتقاي ايمني صنعتي مبتني برفرهنگ ايمني کارگران: مطالعه موردي شرکت سايپاfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentکميته پژوهشي دانشجويان، گروه سلامت در بلايا و فوريت‌ها، دانشکده بهداشت و ايمني، دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، تهران، ايرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقيقات ارتقاي ايمني و پيشگيري از مصدوميت‌ها، گروه سلامت در بلايا و فوريت‌ها،دانشکده بهداشت و ايمني، دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، تهران، ايرانfa_IR
dc.contributor.departmentکروه بهداشت حرفه اي و ايمني کار، دانشکده بهداشت و ايمني، دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، تهران، ايران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه سلامت در بلايا و فوريت‌ها، دانشکده بهداشت و ايمني، دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، تهران، ايران. دانشکده پرستاري ملاير، دانشگاه علوم پزشکي همدان، ايران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه سلامت در بلايا و فوريت‌ها، دانشکده بهداشت و ايمني، دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، تهران، ايران.fa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقيقات ارتقاء سلامت محيط کار، گروه سلامت،ايمني و محيط‌زيست ،دانشکده بهداشت و ايمني، دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، تهران، ايرانfa_IR
dc.citation.volume7
dc.citation.issue3
dc.citation.spage182
dc.citation.epage173


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد