تأثیر تمرین مقاومتی وامانده‌ساز و مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ پروتئین واکنشگر-C و لکوسیتوز مردان والیبالیست

Abstract

با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به اثرات مکمل‌های خوراکی بر پاسخ‌های التهابی ناشی از ورزش، مطالعه‌ی حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ پروتئین ‌واکنشگر-C (CRP) و لکوسیت‌های خون محیطی مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی وامانده‌ساز انجام شد. 30 مرد والیبالیست (با میانگین سنی 45/1±47/21 سال، درصد چربی 11/3±47/10 درصد و شاخص توده‌ی بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه‌تجربی و دوسویه کور به‌طور تصادفی در دو گروه همگن مکمل (با 6 و 9 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و یک گروه شبه‌دارو (6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) جایگزین شدند. آزمودنی‌ها پس از مکمل‌دهی حاد در یک قرارداد تمرین مقاومتی با وزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات CRP سرمی و تعداد لکوسیت‌های خون محیطی طی سه مرحله (حالت پایه، 45 دقیقه بعد از مصرف مکمل‌ و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازه‌گیری شد. داده‌های نرمال با آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر و پس تعقیبی بونفرونی در سطح معنا‌داری 05/0 بررسی شد. نتایج حاکی است که مصرف حاد مقادیر متفاوت کافئین در حالت پایه منجر به افزایش معنا‌داری شاخص‌های التهابی می‌گردد (05/0P<). به‌علاوه، پاسخ افزایشی 24 ساعته‌ی CRP سرمی و تعداد لکوسیت‌های خون محیطی گروه‌های کافئین متعاقب یک جلسه تمرین مقاومتی به‌طور معنا‌دار کمتر از گروه شبه‌دارو بود (05/0P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر می‌توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف مکمل‌ کافئین احتمالاً می‌تواند از پاسخ التهابی (افزایش CRP و لکوسیت‎‌های خون محیطی) مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی بکاهد. با توجه به نتایج محدود و متناقض مربوط به اثرات مکمل‌های خوراکی بر پاسخ‌های التهابی ناشی از ورزش، مطالعه‌ی حاضر به‌منظور تعیین تأثیر مصرف حاد مقادیر مختلف کافئین بر پاسخ پروتئین ‌واکنشگر-C (CRP) و لکوسیت‌های خون محیطی مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی وامانده‌ساز انجام شد. 30 مرد والیبالیست (با میانگین سنی 45/1±47/21 سال، درصد چربی 11/3±47/10 درصد و شاخص توده‌ی بدنی 26/1±15/23 کیلوگرم بر مجذور متر) در قالب یک طرح نیمه‌تجربی و دوسویه کور به‌طور تصادفی در دو گروه همگن مکمل (با 6 و 9 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن کافئین) و یک گروه شبه‌دارو (6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن دکستروز) جایگزین شدند. آزمودنی‌ها پس از مکمل‌دهی حاد در یک قرارداد تمرین مقاومتی با وزنه (با 80 درصد یک تکرار بیشینه تاحد واماندگی) شرکت نمودند. تغییرات CRP سرمی و تعداد لکوسیت‌های خون محیطی طی سه مرحله (حالت پایه، 45 دقیقه بعد از مصرف مکمل‌ و 24 ساعت پس از قرارداد تمرینی) اندازه‌گیری شد. داده‌های نرمال با آزمون‌های تحلیل واریانس مکرر و پس تعقیبی بونفرونی در سطح معنا‌داری 05/0 بررسی شد. نتایج حاکی است که مصرف حاد مقادیر متفاوت کافئین در حالت پایه منجر به افزایش معنا‌داری شاخص‌های التهابی می‌گردد (05/0P<). به‌علاوه، پاسخ افزایشی 24 ساعته‌ی CRP سرمی و تعداد لکوسیت‌های خون محیطی گروه‌های کافئین متعاقب یک جلسه تمرین مقاومتی به‌طور معنا‌دار کمتر از گروه شبه‌دارو بود (05/0P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر می‌توان نتیجه گرفت که مصرف حاد مقادیر مختلف مکمل‌ کافئین احتمالاً می‌تواند از پاسخ التهابی (افزایش CRP و لکوسیت‎‌های خون محیطی) مردان والیبالیست متعاقب انجام یک جلسه تمرین مقاومتی بکاهد.