تأثیر یک دوره تمرینات هوازی بر سطوح سرمی اسپکسین و شاخص‌های تری‌گلیسیرید-گلوکز، McAuley، محصول تجمع لیپیدی و چربی احشایی در دختران چاق/دارای اضافه‌وزن نابالغ

Abstract

چاقی و اختلالات ‌متابولیک ناشی از آن به‌ویژه مقاومت ‌به ‌انسولین (IR) در کودکان روند روبه‌رشدی دارد؛ بنابراین، این پژوهش ‌با هدف بررسی تأثیر تمرینات هوازی بر سطوح اسپکسین و شاخص‌های محصول‌ ‌تجمع لیپیدی (LAP)، چربی ‌احشایی (VAI)، تری‌گلیسیرید-گلوکز (TyG) و McAuley در دختران چاق/دارای اضافه‌وزن نابالغ انجام شد. 32 دختر چاق/دارای اضافه‌وزن (میانگین ‌سنی 75/0 ± 62/9 سال، وزن 26/9 ± 71/49 کیلوگرم، شاخص تودة بدنی 92/2 ± 40/25 کیلوگرم‌ بر مترمربع، مرحلة تانر 3-2) داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و در گروه‌های پیاده‌روی ‌تناوبی (12 نفر)، پیاده‌روی‌ تداومی (11 نفر) و کنترل (نُه نفر) قرار گرفتند. تمرینات به‌مدت هشت‌ هفته و سه ‌جلسه در هفته (30 دقیقه پیاده‌روی با شدت 75-60 و 85-70 درصد ضربان قلب‌ بیشینه به‌ترتیب در گروه تداومی و تناوبی) انجام شد. غلظت اسپکسین به روش الایزا اندازه‌گیری شد و شاخص‌های چاقی ‌احشایی و IR طبق معادله‌های ‌مرتبط محاسبه شدند. برای تجزیه-و‌تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس‌ عاملی با اندازه‌گیری ‌مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر تعاملی زمان × گروه برای متغیر اسپکسین معنادار نبود (P = 0.836). اثر تعاملی زمان × گروه برای مـتغیرهای LAP (P = 0.007)، VAI (P = 0.045)، McAuley (= 0.026 P) و TyG (0.001 = P) معنا‌دار بود. در گروه ‌کنترل، LAP، VAI و TyG افزایش معنا‌دار (به‌ترتیب 0.037 = P، 0.046 = P و 0.005 = P) و McAuley کاهش‌ معنادار (0.030 P =) داشتند. در گروه پیاده‌روی ‌تداومی، LAP کاهش‌ معنا‌دار (0.002 = P)، VAI تمایل به کاهش (0.057 P =)، TyG کاهش معنا‌دار (0.002 = P) و McAuley تمایل به افزایش (= 0.071 P) مشاهده شد. در گروه پیاده‌روی تناوبی، LAP، VAI، TyG و McAuley تغییر معنا‌داری نیافتند (به‌ترتیب P = 0.129 ، = 0.660 P، = 0.390 P، 0.357 = P). یافته‌های پژوهش‌ حاضر نشان داد که هشت ‌هفته پیاده‌روی ‌تداومی مستقل از تغییرات سطوح سرمی اسپکسین توانست روند افزایش شاخص‌های چاقی ‌احشایی و IR مشاهده‌شده در گروه کنترل را معکوس کند و موجب بهبودی این شاخص‌ها شود.