اثر دو شیوة تمرینی منتخب بر آنزیم‌های کبدی و پروفایل لیپیدی نوجوانان چاق مبتلا به کبد چرب

Abstract

خطر بیماری کبد چرب غیرالکلی با شاخص تودة بدن مرتبط است و کودکان دارای چاقی درمعرض خطرهای بیشتر این عارضه قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسة تغییرات در برخی آنزیم‌های کبدی و نیمرخ لیپیدی نوجوانان مبتلا به کبد چرب پس از یک دوره مداخلات ورزشی انجام شد. در این مطالعه، 20 نوجوان پسر (11 تا 14 سال) با شاخص تودة بدن بالای صدک نود و پنجم نمودار رشد سنی که بیماری کبد چرب آن‌ها شناسایی شده بود، در گروه‌های تمرین تناوبی شدید (تعداد = 10 نفر؛ شاخص توده بدن= 83/1 ± 51/26 کیلوگرم بر متر مربع) و مدرسه‌محور (تعداد = 10 نفر؛ شاخص توده بدن= 83/2 ± 69/26 کیلوگرم بر متر مربع) به شکل تصادفی قرار گرفتند. سونوگرافی کبد و متغیرهای اوج اکسیژن مصرفی، نیمرخ لیپیدی، مقاومت انسولینی وسطوح آنزیم‌هایALT و AST آزمودنی‌ها قبل و بعد از هشت هفته تمرین مدرسه‌محور رایج در مدارس (60-50 دقیقه) و تناوبی شدید (40-36 دقیقه دویدن با100 تا 110 درصد حداکثر سرعت هوازی)اندازه‌گیری شدند. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که مداخلات ورزشی افزایش چشمگیری در اوج کسیژن مصرفی گروه‌های تمرینی (0.001=P ) داشت. همچنین کاهش معناداری درمقاومت انسولینی (0.01=P )،تری‌گلیسرید، ALT و AST در هردو گروه تمرینی مشاهده شد ( 0.01=P).سطوح لیپوپروتئین پرچگال فقط درگروه تمرینی مدرسه‌محور افزایش معناداری داشت (0.048=P)، اما بین سطوح لیپوپروتئین کم‌چگال گروه‌های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد( 0.250= P)؛ بنابراین، نتیجه‌گیری می‌شود که هردو شیوة تمرین‌های تناوبی شدید و مدرسه‌محورمنتخب اثرهای تقریباً برابری بر بهبود اغلب متغیرهای متابولیکی مرتبط با سلامت در نوجوانان مبتلا به کبد چرب دارند.