بررسی خستگی‌پذیری مرتبط با تولید نیرو در گروه های سنی مختلف دختران ژیمناست و تمرین‌نکرده برمبنای مراحل رشدی تانر

Abstract

این مطالعة مقطعی با هدف بررسی خستگی‎پذیری مرتبط با تولید نیرو در دختران ژیمناست و تمرین‎نکرده برمبنای مراحل تانر انجام شد. بدین‌منظور، 60 نفر از دختران ژیمناست و تمرین‎نکرده با توجه به مقیاس بالیدگی تانر به سه زیگروه کودک، نوجوان و بزرگسال تقسیم شدند. آزمودنی‎ها در سه جلسة جداگانه به‌ترتیب برای آشناسازی و اندازه‎گیری‎های اولیه، آزمون بیشینه و آزمون خستگی به آزمایشگاه مراجعه کردند. در آزمون بیشینه برای تعیین زاویة مطلوب تولید نیرو، هر آزمودنی‎ سه انقباض ایزومتریک بیشینة بازکننده‎های زانو را در پنج زاویة متفاوت اجرا کرد. آزمون خستگی شامل تکرار انقباض‎های بیشینة پنج‌ثانیه‎ای با پنج ثانیه استراحت تا رسیدن به 60 درصد گشتاور اولیه بود. فعالیت الکتریکی عضلة راست‌ رانی با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی به‌منظور اندازه‎گیری میانگین توان فرکانس(MPF) ثبت شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‎ها از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه استفاده شد. تعداد تکرار انقباض‎ها تا رسیدن به خستگی در کودکان تفاوت معنا‎داری با نوجوانان و جوانان داشت (P < 0.05)، که این تفاوت (کودکان با نوجوانان و جوانان) در گروه ژیمناست معنا‎دار نبود (0.05 < P)؛ بااین‌حال، نرمال‎سازی میزان افت گشتاور براساس نیروی تولیدی اولیه (اوج گشتاور)، الگوی مشابهی را در کودکان و جوانان نشان‎داد که می‎تواند گویای اهمیت بیشتر اوج گشتاور، نسبت سایر سازوکارهای مطرح‌شده، در توضیح خستگی‎پذیری بین کودکان و جوانان باشد. به‌نظر می‎رسد تمرینات ژیمناستیک در سنین کودکی می‎تواند الگوی مقاومت به خستگی را به الگوی جوانان نزدیک کند.