اثر حاد توانمندسازی پس‌فعالی با تحریک فراجمجمه‌ای با نویز تصادفی بر برخی متغیر‌های الکتروفیزیولوژیک و عملکردی در مردان ورزشکار

Abstract

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثرهای ترکیب توانمندسازی پس‌فعالی (PAP) و تحریک فراجمجمه‌ای و نویز تصادفی (tRNS)، بر حداکثر فعالیت عضلات در آزمون MVIC و انتگرال الکترومیوگرافی در آزمون نگه‌داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن‌سازی بود. در این مطالعه، 10 دانشجوی ورزشکار از رشته­های کشتی، دوومیدانی و والیبال با میانگین سنی 1/29 سال به‌صورت داوطلبانه شرکت کردند. آن‌ها در چهار جلسة مجزا و با فاصلة 24 ساعت، یکی از چهار پروتکل گرم‌کردن معمول و دریافت tRNS ساختگی (گروه کنترل)، گرم‌کردن معمول و دریافت tRNS، گرم‌کردن معمول و اجرای یک نوبت حرکت جلو پا با پای راست روی دستگاه بدن‌سازی و گرم‌کردن معمول و دریافت tRNS به‌همراه اجرای یک نوبت حرکت جلو پا با پای راست روی دستگاه بدن‌سازی را اجرا کردند. درهنگام اجرای آزمون­ها، هم‌زمان سطوح فعالیت امواج مغزی و عضلاتپهن خارجی، راست رانی و پهن داخلی پای راست، به‌ترتیب با استفاده از الکتروانسفالوگرافی و الکترومیوگرافی ثبت شدند. نتایج نشان‌دهندة افزایش معنادار توان مطلق امواج مغزی تنها در کانال Cz درهر سه روز پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در هر دو آزمون MVIC (P = 0.001) و نگه‌داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن‌سازی (P = 0.001)بود. مقادیر حداکثر فعالیت عضلات هدف در آزمون MVIC و مقادیر IEMG عضلات هدف در آزمون نگه‌داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن‌سازی، حاکی از افزایش معنادار در هر سه روز پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون در هر سه عضلات هدف بود (P = 0.001). مدت زمان نگه‌داشتن پای راست در حالت باز روی دستگاه بدن‌سازی، به‌صورت چشمگیری در هر سه روز پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون افزایش یافت(P = 0.001).به‌نظر می­رسد به‌کارگیری tRNS، PAP و ترکیب این دو با یکدیگر پس از گرم‌کردن نسبت به گرم‌کردن به‌تنهایی، سبب افزایش فعالیت مغزی، حداکثر فعالیت عضله، انتگرالالکترومیوگرافی و مدت زمان نگه‌داشتن پای راست در دو آزمون نام برده می­شود که دراین‌میان، ترکیب tRNS و PAP به‌مراتب دارای اثرهای هم­افزایی در مقایسه با این دو روش به‌تنهایی است.