رابطة شاخص تودة بدنی با رضایتمندی از شکل بدن در دختران دانش‌آموز ورزشکار و غیرورزشکار شهر رشت

Abstract

امروزه، یکی از مشکلات جدی در اقشار مختلف جامعه به‌ویژه در گروه سنی نوجوان، فرهنگ حفظ ترکیب و فرم بدن است. اگر واکنش فرد نسبت به ابعاد بدنش همراه با رضایتمندی نباشد، نارضایتی از شکل بدن ایجاد می‌شود. شاخص تودة بدنی یکی از مناسب‌ترین معیارهای سلامتی است که برای تعیین وضعیت تودة بدنی به‌کار می‌رود که به‌نظر می‌رسد با تصور شخص از ترکیب بدنی همسو نیست. هدف این مطالعه، بررسی رابطة شاخص تودة بدنی با رضایتمندی از شکل بدن در دختران دانش‌آموز ورزشکار و غیرورزشکار بود. آزمودنی‌ها 185 نفر ورزشکار و 901 نفر غیرورزشکار 17-15 سال بودند. میانگین وزن به‌ترتیب در گروه ورزشکار 03/9 ± 32/57 و غیرورزشکار 37/9 ± 41/57 کیلوگرم و متوسط شاخص تودة بدنی به‌ترتیب 32/3 ± 62/21 و 68/3 ± 8/21 کیلوگرم بر مترمربع بود. برای جمع‌آوری اطلاعات از فرم رضایت‌نامه، پرسش‌نامة اطلاعات جمعیت‌شناسی، سابقة ورزشی و مقیاس تصویری شکل بدن استفاده شد. نتایج نشان داد که در میزان نارضایتی از شکل بدن اختلاف معناداری دربین ورزشکاران و غیرورزشکاران وجود داشت که در سطح معناداری ۰۳۳/۰، غیرورزشکاران به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای از بدن‌های خود ناراضی‌تر بودند. همچنین، همبستگی بین نارضایتی از شکل بدن و فشار اجتماعی برای تغییر وزن در گروه غیرورزشکار برابر با ۴۸۷/۰ و بین ورزشکاران برابر با ۳۹۵/۰ بود. این پژوهش نشان می‌دهد که غیرورزشکاران بیشتر از ورزشکاران درمعرض خطر نارضایتی از شکل بدن هستند و عوامل مؤثر در بروز این نارضایتی در افراد ورزشکار و غیرورزشکار متفاوت است.