تأثیر تمرین استقامتی و عصارة متانولی گلدر بر سطوح سرمی بتاتروفین و تغییرات هیستوپاتولوژیک پانکراس در موش‌های صحرایی دیابتی‌شده با استرپتوزوتوسین

Abstract

از هورمون بتاتروفین به‌عنوان یک هدف درمانی جدید در بهبود عملکرد بافت پانکراس بیماران دیابتی نام برده می‌شود. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی همراه با عصارة متانولی گیاه گلدر بر سطوح سرمی بتاتروفین و و تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت پانکراس در موش‌های صحرایی دیابتی بود. تعداد 40 سر موش نژادویستار به‌طور تصادفی در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی تمرین، دیابتی عصاره و دیابتی تمرین همراه با عصاره تقسیم شدند. پس از القای دیابت با استرپتوزوتوسین، گروه‌های تمرین چهار هفته روی تردمیل جوندگان به تمرین استقامتی پرداختند و گروه‌های عصاره، عصارة متانولی گلدر را به‌صورت گاواژ دریافت کردند. غلظت سرمی بتاتروفین با استفاده از روش الایزا و تغییرات بافت پانکراس با روش رنگ‌آمیزی ائوزین- هماتوکسیلین ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در گروه دیابتی عصاره (P = 0.002) و گروه دیابتی تمرین همراه با عصاره، سطوح بتاتروفین به‌طور معناداری افزایش می‌یابد (P = 0.01). در گروه تمرین همراه با عصاره، مقاومت به انسولین به‌طور معناداری پایین‌تر از گروه کنترل دیابتی است (P = 0.007). شاخص عملکرد سلول‌های بتا تغییر معناداری را در هیچ گروهی نشان نمی‌دهد (P = 0.65). میانگین تعداد سلول‌های بتا و اندازة جزایر لانگرهانس در گروه تمرین همراه با عصاره بیشتر از سایر گروه‌های تحت‌درمان است (P ≤ 0.05). درمجموع، نتایج نشان داد که عصارة گلدر بیشترین تأثیر را بر سطوح بتاتروفین و ترکیب تمرین و عصارة گلدر بیشترین تأثیر را بر تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت پانکراس دارد.