کاهش بیان ژن عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته‌ای کاپای بی در بافت ریة موش-های صحرایی پس از یک دوره تمرین شنا

Abstract

با توجه به نقش مهم التهاب در بروز بسیاری از اختلالات ریوی، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین شنا بر بیان ژن عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته‌ای کاپای بی در بافت ریة موش‌های صحرایی بود. برای بررسی این هدف، 20 سر موش صحرایی ویستار پنج هفته‌ای با محدودة وزنی23 ± 102 گرم به‌طور تصادفی به دو گروه کنترل (تعداد = 10) و تمرین شنا (تعداد = 10) تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل سه ماه تمرین شنا (پنج روز در هفته) بود که از 25 دقیقه در هفتة اول (با اضافه بار تمرینی چهار لیتر در دقیقه) به 60 دقیقه (با اضافه بار تمرینی10 لیتر در دقیقه) در هفتة انتهایی رسید. با استفاده از تکنیک Real-Time PCR، بیان ژن‌های عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته‌ای کاپای بی در بافت ریة موش‌های صحرایی سنجیده شد. از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف برای بررسی طبیعی‌بودن توزیع داده‌ها و آزمون تی مستقل برای مقایسة بین‌گروهی استفاده گردید (α<0.05). نتایج نشان داد که ۱2 هفته تمرین شنا سبب کاهش معنادار بیان ژن‌های عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته‌ای کاپای بی در بافت ریه شد(به‌ترتیبP=0.0001 و P=0.001). عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته‌ای کاپای بی مسئول اصلی رونویسی آبشاری از سایتوکاین‌ها و کموکاین‌های پیش‌التهابی و درنتیجه، شروع پاسخ‌های التهابی هستند؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد که کاهش این عوامل می‌تواند التهاب و خطر ابتلا به اختلالات ریوی را کاهش دهد.