نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorتوفیقی, اصغرfa_IR
dc.contributor.authorتوفیقی, اصغرfa_IR
dc.contributor.authorکریم نیا صاحب, وفاfa_IR
dc.contributor.authorکریم نیا صاحب, وفاfa_IR
dc.date.accessioned1399-11-30T13:46:46Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-18T13:46:46Z
dc.date.available1399-11-30T13:46:46Zfa_IR
dc.date.available2021-02-18T13:46:46Z
dc.date.issued2017-11-22en_US
dc.date.issued1396-09-01fa_IR
dc.date.submitted2017-04-21en_US
dc.date.submitted1396-02-01fa_IR
dc.identifier.citationتوفیقی, اصغر, توفیقی, اصغر, کریم نیا صاحب, وفا, کریم نیا صاحب, وفا. (1396). اثر یک جلسه ورزش مقاومتی با شدت بالا بر عوامل انعقادی و فیبرینولیز خون، قبل و بعد از 10 هفته تمرین مقاومتی در کودکان چاق. فیزیولوژی ورزشی, 9(35), 147-164. doi: 10.22089/spj.2017.4007.1543fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2017.4007.1543
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_1078.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/723756
dc.description.abstractهدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک جلسه ورزش مقاومتی با شدت بالا بر عوامل انعقادی و فیبرینولیز، قبل و بعد از 10 هفته تمرین مقاومتی در کودکان چاق بود. بدین‌منظور، 30 کودک پسر چاق هشت تا 12 سال‌ (با شاخص تودۀ بدن 96/08±0/27 کیلوگرم بر متر مربع) به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. تمرین مقاومتی به‌صورت سه جلسه در هفته و به‌مدت 10 هفته با شدت 60ـ40 ‌درصد یک تکرار بیشینه برای هشت حرکت اجرا شد. ورزش مقاومتی با شدت بالا شامل دو ست 12 تکراری با 75 درصد یک تکرار بیشینه برای هشت حرکت بود. خون‌گیری در چهار مرحله، قبل و بعد از دورۀ تمرینی در دو نوبت (قبل و بلافاصله پس از فعالیت حاد) انجام شد. برمبنای نتایج مشاهده می‌شود که یک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت بالا باعث افزایش سطوح عامل فعال‌کنندۀ پلاسمینوژن بافتی و وان ویلبراند و کاهش عامل مهارکنندۀ فعال‌کنندۀ پلاسمینوژن ـ 1 شده است؛ اما در هیچ‌یک از گروه‌ها تغییری در سطوح پروتئین S، پروتئین C، تعداد پلاکت‌ها، زمان نسبی ترومبوپلاستین و زمان پروترومبین در پاسخ به یک جلسه فعالیت مقاومتی مشاهده نمی‌شود. سطوح D ‌ـ دایمر نیز تنها در گروه تمرین در پاسخ به فعالیت افزایش یافته است. علاوه‌براین، تفاوت بین‌گروهی در سطوح فیبرینوژن و اینترلوکین6 مشاهده می‌شود. همچنین، یافته‌ها حاکی از آن است که تغییرات عوامل فیبرینولیز و انعقادی قبل از تمرین مقاومتی در هر دو‌ گروه کنترل و تمرین در پاسخ به ورزش مقاومتی حاد تقریباً مشابه می‌باشد؛ اما پس از سازگاری با تمرینات مقاومتی، در گروه تمرین مقاومتی افزایش عوامل فیبرینولیز و کاهش عوامل انعقادی و التهابی در پاسخ به یک جلسه ورزش مقاومتی حاد مشاهده می‌شود که با سطوح پلاسمایی عامل فعال‌کنندۀ پلاسمینوژن بافتی ،D ‌ـ دایمر و عامل وان‌ویلبراند بالاتر و سطوح اینترلوکین6، عامل مهارکنندۀ فعال‌کنندۀ پلاسمینوژن ـ 1 و فیبرینوژن پایین‌تر نشان داده شده است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2017.4007.1543
dc.subjectورزش مقاومتی با شدت بالاfa_IR
dc.subjectعامل فعال‌کنندۀ پلاسمینوژن بافتیfa_IR
dc.subjectعامل مهارکنندۀ فعال‌کنندۀ پلاسمینوژن ـ 1fa_IR
dc.subjectاینترلوکین 6fa_IR
dc.subjectکودکان چاقfa_IR
dc.subjectقلب و عروق و تنفسfa_IR
dc.titleاثر یک جلسه ورزش مقاومتی با شدت بالا بر عوامل انعقادی و فیبرینولیز خون، قبل و بعد از 10 هفته تمرین مقاومتی در کودکان چاقfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار فیزیولوژی ورزشی، فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار فیزیولوژی ورزشی، فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه ارومیهfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue35
dc.citation.spage147
dc.citation.epage164


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد