تغییرات سایتوکاین‌های اینترلوکین ـ2 و اینترلوکین ـ12 در سلول‌های طحال موش‌های بالب‌سی به‌دنبال استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به‌عنوان اجوانت واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک

Abstract

در راستای افزایش کارایی واکسن‌ها، استفاده از اجوانت‌ها همواره موردتوجه ایمونولوژیست‌ها بوده است. فعالیت‌های ورزشی با توجه به تغییرات ایمونولوژیکی که ایجاد می‌کنند می‌توانند به‌عنوان اجوانت واکسن برای پاسخ‌های ایمنی مؤثر باشند. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر اجوانتی یک وهله ورزش استقامتی بر تولید سایتوکاین‌های اینترلوکین ـ2 و اینترلوکین ـ12 از سلول‌های طحال در مدل واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک بود. بدین‌منظور، 24 موش نژاد بالب‌سی 5ـ4 هفته (‌با میانگین وزنی 67/17 گرم) به سه گروه کنترل، گروه واکسن و دریافت‌کنندۀ واکسن و یک وهله ورزش استقامتی تقسیم گردیدند. دو هفته بعد از سه دوره واکسن، تولید سایتوکاین‌های اینترلوکین ـ2 و اینترلوکین ـ12 پس از کشت سلولی طحال توسط تکنیک الایزا سنجیده شد. برای بررسی متغیرهای پژوهش از ‌آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده گردید. نتایج نشان می‌دهد که بین گروه‌های پژوهش درمورد سایتوکاین اینترلوکین ـ2 تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.008). نتایج آزمون پیگیری توکی نیز نشان‌دهندۀ وجود تفاوت معنادار بین گروه‌های کنترل و دریافت‌کنندۀ واکسن و یک وهله ورزش استقامتی می‌باشد (P=0.006)؛ اما با وجود افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین ـ12 در گروه واکسن و یک وهله ورزش استقامتی، این افزایش معنادار نمی‌باشد. همچنین، نتایج حاکی از افزایش تولید سایتوکاین اینترلوکین ـ2 از سلول‌های طحال به‌دنبال استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به‌عنوان اجوانت است. به‌نظر می‌رسد که استفاده از یک وهله ورزش استقامتی به‌عنوان اجوانت واکسن ویروس هرپس سیمپلکس یک احتمالاً توانسته است کارایی سیستم ایمنی را درجهت سلول‌های کمکی نوع یک به‌منظور مبارزه با عفونت‌های ویروسی تقویت کند.