تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و ویتامین D بر شاخص های آمادگی جسمانی زنان جوان مبتلا به ام‌.اس

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و ویتامین D بر شاخص‌های آمادگی جسمانی زنان جوان مبتلا به ام‌.اس بود. بدین‌منظور، 36 زن مبتلا به ام‌‌.اس از نوع عود‌کننده ـ فروکش‌کننده با سطح وضعیت ناتوانی گسترش یافته( EDSS ) کمتر یا مساوی سه (با میانگین سنی 57/6±72/32 سال؛ قد 23/4±164 سانتی‌متر؛ وزن‌ 4/11±1/65 کیلوگرم؛ سابقۀ بیماری‌ 20/1±4 سال) به‌طور داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و به‌شکل تصادفی به چهار گروه (شامل: سه گروه مکمل، تمرین و ترکیب تمرین + مکمل و گروه کنترل) تقسیم شدند. قبل و بعد از دورۀ آزمایش، تمامی آزمودنی‌ها در آزمون قدرت عضلات اکستنسور بالاتنه با دینامومتر، استقامت عضلات فلکسور تنه با آزمون نگه‌داری تنه در زاویۀ 60 درجه، انعطاف‌پذیری با آزمون ولز، هماهنگی با آزمون پرتاب پی‌در‌پی توپ تنیس و تعادل با آزمون ایستادن تک‌پا شرکت کردند. تمرینات ثبات مرکزی به‌مدت هشت هفته و به‌صورت سه‌بار در هفته به‌طور فزاینده (جلسۀ اول، پنج ثانیه حفظ حرکت با شش تکرار تا جلسۀ آخر، هشت ثانیه حفظ حرکت با 10 تکرار) اجرا گشت. گروه‌های مکمل هر دو هفته، یک‌‌بارکپسول IU 1500 ویتامین D را مصرف می‌کردند. از آزمون آماری تحلیل کوواریانس برای ارزیابی اطلاعات استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که تمرین ورزشی همراه با مصرف ویتامین D درمقایسه با گروه کنترل موجب بهبود قدرت (P=0.002) و استقامت (0.001=P) ) عضلانی، انعطاف‌پذیری (P=0.001)‌، هماهنگی (P=0.001) و تعادل (P=0.001) شده‌ و درمقایسه با مصرف ویتامین D، منجر به بهبود استقامت عضلانی (P=0.001)، انعطاف‌پذیری (0.001=P)‌، هماهنگی (P=0.001) و تعادل (P=0.001) می‌‌گردد. همچنین، تمرین ورزشی بدون مصرف ویتامین D درمقایسه با گروه مصرف ویتامین D موجب بهبود استقامت عضلانی (P=0.015) شده و درمقایسه با گروه کنترل موجب بهبود استقامت (P=0.002)، هماهنگی (P=0.031) و تعادل(P=0.001) گشته است؛ اما مصرف ویتامین D به‌تنهایی، تأثیر مثبت و معناداری بر متغیرهای پژوهش نداشت (P>0.05). با توجه به نتایج پژوهش می‌توان گفت که به‌ترتیب اولویت، تمرین ورزشی همراه با مصرف ویتامین D و سپس تمرین ورزشی، تأثیر مطلوبی بر بهبود شاخص‌های آمادگی جسمانی دارد.