نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمحمدی میرزایی, روح الهfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی میرزایی, روح الهfa_IR
dc.contributor.authorمیردار, شادمهرfa_IR
dc.contributor.authorمیردار, شادمهرfa_IR
dc.contributor.authorصفایی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorصفایی, علیرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-11-30T13:45:22Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-18T13:45:22Z
dc.date.available1399-11-30T13:45:22Zfa_IR
dc.date.available2021-02-18T13:45:22Z
dc.date.issued2017-06-22en_US
dc.date.issued1396-04-01fa_IR
dc.date.submitted2015-12-27en_US
dc.date.submitted1394-10-06fa_IR
dc.identifier.citationمحمدی میرزایی, روح اله, محمدی میرزایی, روح اله, میردار, شادمهر, میردار, شادمهر, صفایی, علیرضا, صفایی, علیرضا. (1396). تأثیر یک دوره تمرین عضلات دمی در ارتفاع به‌همراه تمرین اختصاصی در ارتفاع بالا و پایین بر اشباع اکسیژن سرخرگی و عملکرد دوندگان استقامت تیم ملی. فیزیولوژی ورزشی, 9(34), 95-114. doi: 10.22089/spj.2017.1897.1242fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2017.1897.1242
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_999.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/723740
dc.description.abstractهدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین عضلات دمی در ارتفاع به‌همراه تمرین اختصاصی در ارتفاع بالا و پایین بر اشباع اکسیژن سرخرگی و عملکرد دوندگان تیم ملی استقامت بود. بدین‌منظور، 12 دوندۀ مرد (با میانگین سنی 1/3±4/24 سال؛ قد 2/4±5/180 سانتی‌متر؛ وزن 4/3±7/66 کیلوگرم؛ شاخص تودۀ بدن 0/1±5/20 کیلوگرم برمتر‌مربع) به‌طور تصادفی به دو گروه تمرین عضلات دمی و بدون آن، همراه با تمرین اختصاصی دویدن در ارتفاع پایین و بالا تقسیم شدند. جهت انجام پژوهش آزمون‌های 3000 متر، قدرت عضلات دمی، حجم ، جریان دمی و اشباع اکسیژن سرخرگی قبل و 24ساعت پس از دورۀ تمرین اجرا گردید. برنامۀ تمرینی شامل: تمرینات تداومی، تناوبی، هوازی و مقاومتی برای هر دو گروه بود. آزمودنی‌ها به‌طور میانگین 16 جلسه در هفته و به‌مدت چهار هفته زندگی در ارتفاع، تمرین در ارتفاع و تمرین در پایین (اجرای سه جلسه تمرین فقط در روزهای زوج در ارتفاع پایین و ادامۀ تمرینات به‌همراه خواب در ارتفاع بالا) را تمرین نمودند. تمرینات گروه عضلات دمی شامل 30 تکرار با بینی بسته به‌‌صورت دوبار در روز (صبح و عصر)، هفت روز در هفته و به‌مدت چهار هفته با 50 درصد حداکثر قدرت عضلات دمی در ارتفاع اجرا گردید. به‌منظور تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر با عامل بین‌گروهی در سطح معناداری (P≤0.05) استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد که هایپوکسی منجر به کاهش معنادار زمان دوی 3000 متر در دو گروه و افزایش قدرت عضلات دمی و جریان دمی از قبل تا پس از تمرین در گروه تمرین عضلات دمی شده است؛ اما تفاوت معناداری در حجم و اشباع اکسیژن سرخرگی مشاهده نمی‌شود (P≤0.05). به‌طور‌کلی، به‌نظر می‌رسد که استفاده از تمرین عضلات دمی به‌همراه تمرین اختصاصی در هایپوکسی موجب افزایش قدرت عضلات و جریان دمی، کاهش تهویه و کاهش زمان دوی 3000 متر در ارتفاعات پایین‌تر می‌گردد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2017.1897.1242
dc.subjectتمرین عضلات تنفسیfa_IR
dc.subjectهایپوکسیfa_IR
dc.subjectSpo2fa_IR
dc.subjectعملکرد استقامتیfa_IR
dc.subjectدوندگان استقامتیfa_IR
dc.subjectقلب و عروق و تنفسfa_IR
dc.titleتأثیر یک دوره تمرین عضلات دمی در ارتفاع به‌همراه تمرین اختصاصی در ارتفاع بالا و پایین بر اشباع اکسیژن سرخرگی و عملکرد دوندگان استقامت تیم ملیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentمربی دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentمربی دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue34
dc.citation.spage95
dc.citation.epage114


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد