اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با دو شدت مختلف بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو مردان جوان

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر دو شدت مختلف تمرین مقاومتی با حجم یکسان بر سطوح پلاسمایی مالون‌‌دی‌‌آلدهید، گلوتاتیون احیا و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در مردان سالم بود. بدین‌منظور، 30 مرد سالم با دامنۀ سنی 25ـ20 سال به‌صورت داوطلبانه در ‌پژوهش شرکت نمودند و به‌طور تصادفی به سه گروه تمرین مقاومتی با شدت متوسط (هایپرتروفی)، تمرین مقاومتی با شدت بالا (قدرتی) و گروه کنترل تقسیم شدند. تمرین مقاومتی ‌هایپرتروفی (سه ست 10 تکراری با شدت 70 درصد یک تکرار بیشنه) و تمرین قدرتی (چهار ست شش تکراری با شدت 85 درصد یک تکرار بیشینه) به‌مدت هشت هفته وبه‌صورت سه جلسه در هفته اجرا گردید. همچنین، نمونه‌های خون سیاهرگی در شرایط ناشتا و در دو نوبت، 24 ساعت قبل از شروع پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی از آزمودنی‌ها گرفته شد. تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان می‌دهد که غلظت مالون‌‌دی‌‌آلدهید در گروه‌های تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرده است (P=0.016) که میزان آن در گروه تمرین ‌هایپرتروفی در‌مقایسه با گروه تمرین قدرتی بیشتر می‌باشد (P=0.04). همچنین، غلظت گلوتاتیون احیا در گروه‌های تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری را نشان می‌دهد (P=0.027). تمرین ‌هایپرتروفی نیز موجب افزایش بیشتر در گلوتاتیون احیا در‌مقایسه با تمرین قدرتی شده است. علاوه‌براین، سطوح ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام در دو گروه تمرینی افزایش یافته است؛ اما این افزایش تنها در گروه تمرین ‌هایپرتروفی معنا‌دار می‌باشد (P=0.013). لازم‌به‌ذکر است که تفاوت معنا‌داری بین گروه‌ها مشاهده نمی‌شود (P=0.103). درمجموع، تمرینات مقاومتی (احتمالاً) می‌تواند موجب بهبود سیستم آنتی‌اکسیدانی (گلوتاتیون احیا و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام) و کاهش مالون‌‌دی‌‌آلدهید شود که این تغییرات مستقل از شدت تمرین می‌باشد.