نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorدشتی, حبیب الهfa_IR
dc.contributor.authorدشتی, حبیب الهfa_IR
dc.contributor.authorبلبلی, لطفعلیfa_IR
dc.contributor.authorبلبلی, لطفعلیfa_IR
dc.contributor.authorسیاه کوهیان, معرفتfa_IR
dc.contributor.authorسیاه کوهیان, معرفتfa_IR
dc.date.accessioned1399-11-30T13:44:34Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-18T13:44:34Z
dc.date.available1399-11-30T13:44:34Zfa_IR
dc.date.available2021-02-18T13:44:34Z
dc.date.issued2017-04-21en_US
dc.date.issued1396-02-01fa_IR
dc.date.submitted2015-12-28en_US
dc.date.submitted1394-10-07fa_IR
dc.identifier.citationدشتی, حبیب اله, دشتی, حبیب اله, بلبلی, لطفعلی, بلبلی, لطفعلی, سیاه کوهیان, معرفت, سیاه کوهیان, معرفت. (1396). مقایسۀ دو و چهار هفته مکمل‌یاری کوآنزیم Q10 بر آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی ورزشکاران استقامتی مرد جوان. فیزیولوژی ورزشی, 9(33), 153-168. doi: 10.22089/spj.2017.957fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2017.957
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_957.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/723731
dc.description.abstractهدف از این پژوهش نیمه‌تجربی، تعیین تأثیر دو و چهار هفته مکمل‌یاری کوآنزیم Q10 بر آستانۀ تهویه (VT) و آستانۀ تنفسی جبرانی (RCP) ورزشکاران استقامتی مرد جوان بود. جهت انجام پژوهش، 14 مرد جوان ورزشکار (با میانگین سنی 2/1±4/22 سال، درصد چربی 4/4±5/12‌ و توان هوازی 7/2±3/53 میلی‌لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) به‌طور تصادفی در دو گروه مساوی (هفت نفره) قرار گرفته و در یک پژوهش دوسویه‌کور به‌مدت چهار هفته، کوآنزیم Q10 (گروه مکمل) و دکستروز (گروه کنترل) را به‌مقدار 60 میلی‌گرم در روز به‌صورت کپسول مصرف نمودند. درادامه، دو گروه به‌منظور تعیین آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی، آزمون بیشینۀ فزایندۀ ایلیف را در روزهای اول، چهاردهم و بیست و هشتم بر روی نوارگردان انجام دادند. شایان‌ذکر است که گازهای تنفسی با استفاده از دستگاه گازآنالیزور نفس به نفس جمع‌آوری گردید و مقادیر VO2، VCO2 و VE اندازه‌گیری شد. اکسیژن معادل با آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی نیز در فواصل زمانی 15 ثانیه‌ای برآورد گردید. همچنین، به‌منظور مقایسۀ متغیرها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرنی (درون‌گروهی) و تی مستقل (بین گروهی) استفاده شد (P<0.05). نتایج نشان می‌دهد که در گروه کوآنزیم Q10، میانگین اکسیژن مصرفی معادل با آستانۀ تهویه و VO2max افزایش معناداری داشته است؛ اما این افزایش نسبت به گروه کنترل اختلاف معنا‌داری ندارد(P>0.05). علاوه‌براین، در هیچ‌یک از گروه‌ها، آستانۀ تنفسی جبرانی در سه مرحلۀ زمانی اختلاف معناداری را نشان نمی‌دهد (0.34=P,1.19=(2,12)F). به‌طورکلی، مکمل‌یاری کوآنزیم Q10 به‌مدت دو و چهار هفته، تأثیر معناداری بر آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی مردان جوان ورزشکار نداشته است؛ در نتیجه، مکمل‌یاری کوآنزیم Q10 به‌مقدار 60 میلی‌گرم در روز به‌مدت دو و چهار هفته، تأثیری بر آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی ورزشکاران استقامتی مرد جوان ندارد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22089/spj.2017.957
dc.subjectآستانۀ تهویهfa_IR
dc.subjectآستانۀ تنفسی جبرانیfa_IR
dc.subjectمکمل‌یاری کوآنزیم Q10fa_IR
dc.subjectمتابولیسم ورزشیfa_IR
dc.titleمقایسۀ دو و چهار هفته مکمل‌یاری کوآنزیم Q10 بر آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی ورزشکاران استقامتی مرد جوانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه محقق اردبیلیfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue33
dc.citation.spage153
dc.citation.epage168


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد