تأثیر تمرین هوازی بر وخامت کلی و مقدار شاخص‌های خطر متابولیک در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک: مطالعۀ فراتحلیلی

Abstract

به­ دلیل عدم ارائۀ تأثیر واحد تمرین بر وخامت کلی خطر متابولیک و نیز مربوط­ بودن سال چاپ مطالعات فراتحلیلی موجود به قبل از سال (2011)، نتایج موجود قطعیت ندارند؛ لذا، هدف از این فراتحلیل، تعیین تأثیر تمرین هوازی بر خطر کلی سندرم متابولیک و مقدار هر­یک از شاخص‌هقزی خطر در آزمودنی‌های مبتلا به سندرم متابولیک می­باشد. جهت انجام پژوهش، کارآزمایی‌های بالینی و تصادفی مربوط به بررسی تمرین هوازی بیشتر از چهار هفته بر وضعیت متابولیک بیماران سندرم متابولیک چاپ­ شده تا سال (2015) مورد­تحلیل واقع شد­. فاکتور اصلی مورد­مطالعه، امتیاز z سندرم متابولیک و فاکتورهای ثانویۀ شاخص‌های خطر متابولیک بود­. شایان­ ذکر است که مدل‌های اثرات تصادفی و ثابت جهت تحلیل‌ها استفاده شدند و اندازۀ اثر بر­حسب تفاوت ‌استاندارد میانگین در تناوب‌های اطمینان­ ­95 درصد گزارش شد­. ناهمگونی بین مطالعات نیز توسط آزمون خی­ دو بررسی گشت و مقدار I2 بیش از ­50 درصد به­ عنوان ناهمگونی قابل‌ملاحظه قلمداد گردید. علاوه ­براین، در ارتباط با فاکتور اصلی، هشت پژوهش مورد­ فراتحلیل قرار گرفت که شامل 561 آزمودنی در قالب گروه‌های تمرین هوازی (288 نفر) و کنترل (273 نفر) بود­. تغییرات استاندارد میانگین برای امتیاز z سندرم متابولیک برابر با (­0/33-­) و برای فاکتورهای ثانویه شامل: قند‌خون برابر با (­0/36-)، لیپوپروتئین ‌پرچگال برابر با (­0/3)، فشار ‌متوسط‌ سرخرگی برابر با (­0/23-)، تری‌گلیسرید برابر با (0/1- ) و دور‌ کمر برابر با (0/40- ) محاسبه گردید. یافته­ ها نشان می­ دهند که تأثیر متوسط تمرین‌‌ هوازی بر بهبود وخامت‌کلی خطر متابولیک در بیماران سندرم متابولیک، بر فواید بالینی تمرین هوازی تأکید می‌کند. با­این­حال، تعیین تأثیر عواملی مانند سن، جنسیت، نژاد و پارامترهای تمرینی در فراتحلیل‌های‌ آماری آینده می‌تواند بسیار کاربردی و ارزشمند باشد.