| dc.contributor.author | شافعی, هلاله | fa_IR |
| dc.contributor.author | شافعی, هلاله | fa_IR |
| dc.contributor.author | شیخ الاسلامی وطنی, داریوش | fa_IR |
| dc.contributor.author | شیخ الاسلامی وطنی, داریوش | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-11-30T13:38:32Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2021-02-18T13:38:32Z | |
| dc.date.available | 1399-11-30T13:38:32Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2021-02-18T13:38:32Z | |
| dc.date.issued | 2015-11-22 | en_US |
| dc.date.issued | 1394-09-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2014-08-16 | en_US |
| dc.date.submitted | 1393-05-25 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | شافعی, هلاله, شافعی, هلاله, شیخ الاسلامی وطنی, داریوش, شیخ الاسلامی وطنی, داریوش. (1394). تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال. فیزیولوژی ورزشی, 7(27), 85-100. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2322-164X | |
| dc.identifier.issn | 2476-7050 | |
| dc.identifier.uri | https://spj.ssrc.ac.ir/article_529.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/723662 | |
| dc.description.abstract | پژوهش حاضر، تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی را بر سطوح sICAM-1 و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال بررسی کرده است. 44 زن سالم با میانگین سنی 6/1±2/20 سال و شاخص توده‌ی بدنی3±8/20 کیلوگرم بر مترمربع در چهار گروه: استقامتی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل (هر گروه 11 نفر) قرار گرفتند. تمرینات به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد. تمرین استقامتی شامل بلوک‌های ایروبیک و تمرین مقاومتی به صورت کار با وزنه بود. در برنامه‌ی ترکیبی، افراد یک جلسه برنامه‌ی تمرین قدرتی و جلسه‌ی بعد، برنامه‌ی تمرین استقامتی را انجام دادند. خونگیری 36ساعت قبل و مجدداً 36 ساعت پس از خاتمه تمرینات انجام شد. یافته‌های پژوهش با استفاده از آزمون ANOVA با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که سطوح sICAM-1 در گروه مقاومتی (0.0001>P) و ترکیبی (0.0001>P) کاهش معنادار داشت، ولی در گروه استقامتی این کاهش معنادار نبود. تغییرات انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در هیچ‌یک از گروه‌ها معنادار نبود. اما مقادیر گلوکز ناشتا در گروه ترکیبی افت معناداری داشت (0.01=P)، درحالی‌که در سایر گروه‌ها بدون تغییر بود. همچنین، در ارتباط با هیچ‌یک از متغیرها، تغییرات بین گروهی معناداری مشاهده نگردید. به نظر می‌رسد که تمرینات ترکیبی در مدت و شدت اعمال‌شده (در مقایسه با تمرینات استقامتی)، بر سطوح مولکول چسبان اثرگذاری بیشتری دارد. اما جهت بهبود مقاومت به انسولین، شدت برنامه‌ی تمرینی بیشتری مورد نیاز می‌باشد. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | فیزیولوژی ورزشی | fa_IR |
| dc.subject | تمرینات ترکیبی | fa_IR |
| dc.subject | انسولین | fa_IR |
| dc.subject | گلوکز | fa_IR |
| dc.subject | مولکول چسبان سلولی | fa_IR |
| dc.title | تأثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح 1-sICAM و مقاومت به انسولین در زنان غیرفعال | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله پژوهشی | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه کردستان | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه کردستان | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه کردستان | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه کردستان | fa_IR |
| dc.citation.volume | 7 | |
| dc.citation.issue | 27 | |
| dc.citation.spage | 85 | |
| dc.citation.epage | 100 | |
