نمایش مختصر رکورد

پاسخ عوامل فیبرینولیتیک به انقباض های درون گرای هم تنش و هم جنبش در مردان سالم

dc.contributor.authorطهماسبی, وریاfa_IR
dc.contributor.authorطهماسبی, وریاfa_IR
dc.contributor.authorاحمدی زاد, سجادfa_IR
dc.contributor.authorاحمدی زاد, سجادfa_IR
dc.contributor.authorهوانلو, فریبرزfa_IR
dc.contributor.authorهوانلو, فریبرزfa_IR
dc.contributor.authorجمشیدی, علی اشرفfa_IR
dc.contributor.authorجمشیدی, علی اشرفfa_IR
dc.date.accessioned1399-11-30T13:37:28Zfa_IR
dc.date.accessioned2021-02-18T13:37:29Z
dc.date.available1399-11-30T13:37:28Zfa_IR
dc.date.available2021-02-18T13:37:29Z
dc.date.issued2015-08-23en_US
dc.date.issued1394-06-01fa_IR
dc.date.submitted2014-05-12en_US
dc.date.submitted1393-02-22fa_IR
dc.identifier.citationطهماسبی, وریا, طهماسبی, وریا, احمدی زاد, سجاد, احمدی زاد, سجاد, هوانلو, فریبرز, هوانلو, فریبرز, جمشیدی, علی اشرف, جمشیدی, علی اشرف. (1394). پاسخ عوامل فیبرینولیتیک به انقباض های درون گرای هم تنش و هم جنبش در مردان سالم. فیزیولوژی ورزشی, 7(26), 51-66.fa_IR
dc.identifier.issn2322-164X
dc.identifier.issn2476-7050
dc.identifier.urihttps://spj.ssrc.ac.ir/article_476.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/723650
dc.description.abstractمطالعه حاضر جهت بررسی پاسخ شاخص‌های فیبرینولیتیک به انواع مختلف انقباض‌های درون‌گرای هم‌تنش و هم-جنبش پس از فعالیت و دوره ریکاوری یک ساعته طراحی شد. ده مرد سالم (7/1±9/26 سال) دو جلسه فعالیت مقاومتی هم‌تنش و هم‌جنبش به فاصله یک هفته با شدت حدود 40% حداکثر گشتاور ارادی ایزومتریک (̊70MVIT) را بر روی عضلات چهار سر هر دو پا با استفاده از دستگاه بایودکس انجام دادند. نمونه‌های خون سیاهرگی (ml6) در قبل، بلافاصله بعد و انتهای یک ساعت ریکاوری گرفته شدند و برای اندازه‌گیری فعال کننده‌ی پلاسمینوژن بافتی (PA-t)، مهار کننده فعال‌کننده‌ پلاسمینوژن-I(PAI-1)، D-dimer و غلظت لاکتات مورد استفاده قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس مکرر (2جلسه ×3 زمان) تجزیه و تحلیل شدند. هر دو جلسه فعالیت بدون در نظر گرفتن نوع انقباض با افزایش معنادار PA-t، و لاکتات همراه بود (P<0.05). همچنین در پاسخ به دو نوع فعالیت، انقباض عضلانی درون‌گرای هم تنش موجب شد هم PA-t، و هم لاکتات در مقایسه با انقباض هم جنبش افزایش بیشتری داشته باشند (P<0.05). PAI-1 بدون در نظر گرفتن نوع انقباض پس از فعالیت تغییر معناداری نشان نداد (P>0.05) ، اما در دوره ریکاوری کاهش معناداری مشاهده شد (P<0.05)، و در کل نیز مقایسه دو نوع فعالیت تغییرات متفاوتی در پاسخ PAI-1 نشان نداند (P>0.05). در کل می توان گفت که نوع انقباض عضلانی (هم‌تنش یا هم‌جنبش) عامل موثری در پاسخ t-PA و لاکتات خون می‌باشد، در حالیکه پاسخ‌های PAI-1 و D-dimer به نوع انقباض عضلانی بستگی ندارند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.subjectفعال کننده‌ی پلاسمینوژن بافتی (PA-t)fa_IR
dc.subjectمهار کننده فعال‌کننده‌ پلاسمینوژن-I(PAI-1)fa_IR
dc.subjectD-dimerfa_IR
dc.subjectفعالیت مقاومتیfa_IR
dc.subjectترومبوزfa_IR
dc.titleپاسخ عوامل فیبرینولیتیک به انقباض های درون گرای هم تنش و هم جنبش در مردان سالمfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار دانشگاه رازی کرمانشاه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار دانشگاه رازی کرمانشاه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار دانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار دانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار دانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار دانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده توانبخشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشکده توانبخشیfa_IR
dc.citation.volume7
dc.citation.issue26
dc.citation.spage51
dc.citation.epage66
nlai.contributor.orcid0000-0003-3971-5348


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد