تعیین میزان تخریب ساختمان ها پس از وقوع زلزله با استفاده از تصویر ماهواره ای و منطق فازی (مطالعه موردی:منطقه سرپل ذهاب)

Abstract

پیش زمینه و هدف: زلزله یکی از مخرب ترین حوادث طبیعی است. وقوع زلزله در مناطق شهری باعث تخریب ساختمان ها و آسیب افراد ساکن در آن می شود. ساختمان های مراکز شهری از جمله عواملی هستند که در هنگام وقوع زلزله در معرض خطرات بسیاری قرار دارند. یکی از اولین اقدامات پس از وقوع زلزله، امدادرسانی است. تعیین موقعیت ساختمان های آسیب دیده می تواند سرعت را در امدادرسانی ارتقاء دهد. یکی از منابع اصلی در تهیه نقشه ی تخریب ساختمان ها، علم سنجش از دور است. تحقیقات بسیاری در بحث ارزیابی خسارت با استفاده از تصاویر سنجش از دور انجام شده است و هدف از انجام این تحقیق تعیین میزان تخریب ساختمان ها پس از وقوع زلزله، با استفاده از داده های پلایدیس و منطق فازی است. روش: در این تحقیق از تصاویر ماهواره ای پلایدیس مربوط به قبل و بعد از زلزله، در بازه زمانی کمتر از یک هفته بعد از زلزله استفاده کردیم. در این تحقیق از ویژگی های بافتی آماری مرتبه اول و ویژگی های حاصل از ماتریس هم اتفاق استفاده گردید و در ادامه با استفاده از الگوریتم بهینه سازی ژنتیک، نسبت به انتخاب ویژگی های بافتی بهینه اقدام شد. همچنین با استفاده از الگوریتم خوشه بندی ایزودیتا و تلفیق اطلاعات طیفی و ویژگی های بافت بهینه، برای سقف ساختمان های استخراجی سه کلاس تعیین شد. یافته ها: وضعیت ساختمان ها توسط یک سیستم استنتاج فازی با موتور استنتاج ممدانی و پایگاه قوانین فازی طراحی شده با بهره گیری از ساختمان های مرجع انجام پذیرفته و درمجموع 250 ساختمان وارد الگوریتم شده و در سه کلاس تخریب طبقه بندی شدند. نتیجه گیری: خروجی اصلی این تحقیق، نقشه ی تخریبی شامل سه کلاس ساختمان های سالم تا تخریب کم، تخریب زیاد و ویران بود. استفاده از ساختمان های مرجع در برآورد دقت، روش پیشنهادی نشان دهنده ی دقت 74 درصدی و قابل قبول روش در تعیین وضعیت ساختمان ها، پس از وقوع زلزله بود.