نتایج و عوارض ترمیم اولیه زخم‌های جنگی در مجروحین ارجاع داده شده به بیمارستانی در تهران در سال 1396

Abstract

زمینه و هدف: در اکثر مطالعات، در نحوه مواجهه با زخم­های جنگی پیشنهاد به دبریدمان و ترمیم تاخیری زخم شده و تاکیدی بر ترمیم اولیه زخم­ها نبوده است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین نتایج و عوارض ترمیم اولیه زخم­های جنگی در مجروحین ارجاعی به یکی از بیمارستان‌های تهران بود. روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 102 بیمار مجروح جنگی با ترمیم اولیه زخم­ها طی شش ماهه اول سال 1396 انتقال یافته به یکی از بیمارستان‌های تهران بررسی شدند. اطلاعات مربوط به خصوصیات زخم از نظر عامل ایجاد زخم، زمان ایجاد زخم تا ترمیم اولیه، طول زخم، عوارض ترمیم و نتایج حاصل از ترمیم اولیه در چک لیست ثبت شد. یافته‌ها: 102 نفر مجروح جنگی؛ مرد با میانگین سنی 5/7 ±28/2 سال بودند. شایع‌ترین علت تروما در بین مجروحین، ترکش در 39 نفر (64/4%) بود. میانگین فاصله زمانی تا انتقال به بیمارستان منطقه 1/3±5/5 روز بود. شایع‌ترین عوارض بعد از ترمیم اولیه در کل آسیب­های نواحی مختلف بدن، زخم اندام تحتانی 22 نفر (45/8%) با عوارض اکیموز بود. بین زمان بستن زخم و عوارض حاصل از ترمیم ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، زمانی که زخم­های جنگی آلودگی مشخصی ندارند، بستن اولیه زخم در ساعت­های اولیه باعث نتیجه ترمیم مطلوب و کاهش عوارض در بین مجروحین می‌شود. با این وجود لازم است مسئولین طب نظامی با مدیریت و اقدامات مناسب در جهت ارتقای مراقبت­های درمانی زخم­های جنگی و ترمیم مطلوب و کاهش عوارض مجروحین توجه ویژه داشته باشند.