مقایسه تاثیر انجام سه نوع تلاش ذهنی در طول فعالیت ورزشی رکاب زدن بر میزان شاخص‌های خستگی مردان دوچرخه سوار

Abstract

انجام تلاش ذهنی حین فعالیت ورزشی باعث افزایش خستگی می­شود و به نظر می رسد اندازه این خستگی به نوع تلاش ذهنی بستگی داشته باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر تلاش­های ذهنی Stroop، AX-CPT و PVT هم­زمان با فعالیت ورزشی رکاب­ زدن بر شاخص­ های خستگی است. روش­ شناسی : 10 مرد دوچرخه­سوار با میانگین حداکثر توان خروجی 36±236 وات پنج جلسه به آزمایشگاه فراخوانده شدند. جلسه­ی اول مشخصات آنتروپومتریک و حداکثر توان خروجی اندازه­گیری شد. چهار جلسه­ی بعد فعالیت ورزشی رکاب­زدن به­مدت 45 دقیقه با شدت 65 درصد حداکثر توان خروجی همراه (Stroop، AX-CPT و PVT) و بدون تلاش ذهنی انجام شد. حین فعالیت درک­تلاش و ضربان قلب هر 10 دقیقه و میزان کورتیزول قبل و 30 دقیقه بعد از فعالیت اندازه­گیری شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون واریانس دوطرفه استفاده شد. نتایج: انجام 45 دقیقه تلاش ذهنی Stroop در طول فعالیت ورزشی رکاب زدن باعث افزایش معنی­دار درک تلاش و کورتیزول نسبت به فعالیت ورزشی رکاب­زدن شد (p≤0/05) اما بین جلسات تلاش ذهنی AX-CPT و PVT با فعالیت ورزشی رکاب زدن تفاوت معنی­داری یافت نشد. نتیجه­گیری: نتایج پژوهش نشان داد انجام تلاش­ ذهنی Stroop هم­زمان با فعالیت ورزشی رکاب­زدن نسبت به فعالیت رکاب­زدن شاخص­های خستگی را بیشتر افزایش می­دهد.